یه هدفی ،یه فکری.یه ایده ای که خیلی وقته بهش فکر میکنید و حالا کارتون شده هر روز بهش فکر کردن که ایا دل به دریا بزنید و برید برای بدست اوردن هدفتون تلاش کنید یا نه ..تو همین مسیری که هستین ادامه بدین
ارشدم رو تو رشته معماری روزانه تموم کردم و به این فکر میکنم که برم دکترا بخونم و تو رشته خودم تلاش کنم بهترین باشم یا اینکه همین هدف دیوونه کننده ای که هر روز مخل مغز من شده رو برم سراغش ..احساس میکنم پزشکی رشته منه ..قبلا تجربی بوده رشته ام روزانه هم رشته خوبی قبول شدم اما نرفتم چون فکر میکردم روحیه ام خیلی لطیفه و طاقت خون و بیمارستان رو ندارم ..اما الان به واسطه خواهرم که پرستاره میگه تو خیلی استعدادشو داری و فهمیدم که نه تنها نمیترسم از خون و اینا بلکه خیلی هم روحیه ام قویه! و از پسش برمیام
حالا نمیدونم شرایط کنکور الان که فوق العاده قبولی تو رشته مدنظرم سخت شده کار درستی هست براش دو سال از زندگیم رو وقت بذارم ..
همش میترسم دیر بشه الان ۲۷ سالمه و تو دهه ۲۰ زندگیم هستم میترسم بعدا حسرتش بمونه که حتی یبار دیگه تلاشم نکردم
