اشعار مورد علاقه ام 🌱💛

گوهر خود را مزن بر سنگ هر ناقابلی

صبر کن پیدا شود گوهرشناس قابلی🙂

صائب تبریزی

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره‌ی ما بود، دلارام جهان شد

در اول آسایشمان سقف فروریخت

هنگام ثمر دادنمان بود، خزان شد

زخمی به گِل کهنه‌ی ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم، دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره‌ی کوچک

شد قله یک آه، مسیرِ فوران شد

با ما که نمک‌گیر غزل بود چنین کرد

با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد

ما حسرت و دلتنگی و تنهایی عشقیم

یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد

جان را به تمنای لبش بردم و نگرفت

گفتم بستان بوسه بده گفت گران شد

یک عمر به سودای لبش سوختم و آه

روزی که لب آورد ببوسم، رمضان شد

یک حافظ کهنه، دوسه تا عطر، گل سر

رفت و همه‌ی دلخوشی‌ام این چمدان شد

با هر که نوشتیم چه ها کرد، به ما گفت

مصداق همان «وای به حال دگران» شد

از جهان مانده فقظ جان که مرا ترک کند💌

من چنانک کنم  محال است کسی درک کند💌 

دیدم که برنداشت کسی نعشم از زمین.....خود نعش خود به شانه گرفتم گریسم🐾

خراب شد تصویرت🖤

حتی اگر خدا فرستد

باران اسیدی برای تطهیرت

برف پاکی برای تشبیهت

محمد و عیسی برای تضمینت 

یا که شیطان را برای تقصیرت

خراب شد تصویرت....🥀