خدا رحمتش کنه روحش شاد منم پدرم رو با همین بیماری از دست دادم اصلا بود و نبودش برام فرق نمیکرد ۱۴ سال مرده حتی یک بار سر خاکش نرفتم تا حالا یه دونه صلوات هم براش ندادم بلکه گاهی فحش فرستاذم بزاش ولی واسه مامانم پنج ماهه خیلی خیلی خیلی ناراحتم و گریه میکنم😭😭😭خصوصا حامله ام و مامانم بی خبر از حاملگی من ترکمون کرد اخه آرزوش بود این خبر بشنوه 😭😭😭
دیدی آن شب چه شد؟😔 پدر دیگر بیدار نشد... در گوشه ی تاریک و حزن آلود خانه... دیدی پدرم چشم بست؟ بی خداحافظی، بی حرف، بی پند و ناگهانی؟ دیدی فرزندانش را؟ سیمای غمگین دخترش را؟دیدی غم چشم پسرانش را؟ دیدی نفس در سینه حبس بود؟ چشمان در تمنای اشک بود؟ دیدی غم آسمان را؟ قطرات اشک بالا را؟ دیدی سکوت پرندگان را؟ ناله ی دلگیر باد را؟ دیدی که دیگر حرفی برای گفتن نبود؟ فقط اشک بود و اشک بود؟ دیدی که روز به سیاهی شب بود؟ آفتاب به سردی یخ بود؟ دیدی که دیوار ها را تاب ایستادن نبود؟ شمع را جان سوختن نبود؟ زیرا که دیگر عشق نبود🖤گرما نبود😭پدر نبود.
این امضای یه نفر بود من درکش کردم با عمق وجود
میدونی اگه میخوای اروم بشی هر وقت دلت تنگ شد برو سر قبرش گریه کن خودتو خالی کن من بالای ۲۰ سالمه همون موقع که بابامو از دست دادم اصلا هیچ حسی نداشتم با اینکه عاشق بابام بودم ولی خنثی خنثی بودم بعد از چن وقت حس کردم الان بابام مرده و شبا خیلی گریهه میکردم زیر پتو خلاصه بگم دوران سوگ رو انگار اصلا انجام ندادم الان دچار بیماری OCDشدم که عامل اصلیش اینه که ترس از دست دادن عزیزانمه مدام باهامه این فکر و اینا شاید اگه اونموقع عزاداری کاملی میکردم الان اینطوری نمی‌شدم پس تا میتونی گریه کن نزار چیزی رو دلت بمونه
هر وقت دلت تنگ شد اگه وسعشو داشتی میتونی غذای مورد علاقه باباتو درست کنی بین کارتون خواباب و زاغه نشینا پخش کنی
