ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
خب به خودت زمان بده:)
از چهلم به بعد کم کم به خودت میای و باور میکنی
شاید کنار نیای ولی قبولش میکنی
و سعی میکنی باهاش زندگیتو ادامه بدی:)
به این فک کن همه این راهو میریم
هر چقد هم سخت باشه
باید تحمل کرد
دنیا همینه ما رو وادار میکنه به تحمل چیزایی که ازش بیزاریم🙂
یه چیز دیگه اینکه گفتی بقیه خوشحال شدن از این اتفاق
سعی کن از کسی توقع همدردیو نداشته باشی
تهش خودتیو خودت
فقط خودت میتونی به خودت کمک کنی:)
میدونم هر چیزی گفته شه نمیتونه مرحم درد تو باشه
تو الان فقط نیاز داری اینا واقعیت نباشه:)
ولی خب اینجوری خودت اذیت میشی
اینکه نخوای حقیقتو قبول کنی
فقط به ضرر خودته
هر چی میخوای گریه کن زار بزن
خودتو خالی کن
سعی کن قبولش کنی:)
چرا
چی باعث شده این حسو پیدا کنی؟
اما من مطمئنم شاید در ظاهر به اندازه ای کع شما انتظار داشتی ابراز ناراحتی نکردن اما قطعا در دلشون ناراحتن و هروقت یادش بیفتن میگن خدا رحمتش کنه
نمیدونم جریان چیه اما احساساتت الان درگیره و خیلی ناراحتی و میخوای بقیه هم به همین اندازه ناراحت باشن درکت میکنم سخته برات
