من از اول عروسی ۸ ساله که تو یه اپارتمان با خانواده همسرم زندگی میکردم. با اینکه ادمهای فوق العاده خوبی هستن اما از روز عروسی پشیمون شدم ک چرا اومدم اینجا.
بدی نکردن اما مادرشوهرم خیییلی میومد خونمون و دخالتهاییم داشت. و بدتر اینکه بچهای خواهرشوهرمم نگهمیداشت و اونام یسره خونم بودن. اسایش نداشتم.
بعد دو سال تو گوش همسر خاندن و نذر و چله های متفاوت راضی شد خونمونو دادیم‌اجاره اومدیم جای دیگه اجاره.
امروز اساس اوردیم و من امشب تو خونه جدید خابیدم.
خداروشکرتتتتتت ک میتونم طعم مستقل بودنو بچشم
خداروشکررر بانو..تبریک میگم ..خوش باشب
خداروشکر عزیزم
خوشحال شدم برات😍❤
خدروشکر کار خوبی کردین
عزیزم🤍مبارکتون باشه به خوشی
ایشالا از این شادی ها قسمت ما هم بشه
خدا رو شکر
ان شالله همه به آرزوهاشون برسن
عزیزدلممممم انشالله بهترینا بازم واست اتفاق بیفته
انشالله دلتون همیشه شاد باشه و مبارکت باشههههه
از حالا نفس بکش
من 6 سال و نیم دچار این بدبختی بودم
هنوز یه سال هم نیست مستقل شدم ولی واقعا عالیه
خداروشکر منم دعا کن چون تو وعض توام تغریبا
خداروشکر عزیزم،امیدوارم هرچه زودتر خودتونم صاحب خونه بشین
ازاد شدم ننه ان شاالله ازادی قسمت همه😂
واکنشی نداشتن خانواده همسرت؟
چه حس خوبی. به امید خدا خونه ی دلخواهتون رو بخرید به زودی
الهی همیشه با شوهرت خوش و سلامت باشید🌺🍀
عزیزمم حالتو خریدارم
ایشالله هر روز در حال پیشرفت باشید یه خونه مستقل بخرید
چجور همسرت رو راضی کردی؟
خداروشکر منم شرایطم دقیقا مثل مال توعه فقط مال من خیلی بدجنسه تورو خدا دعا کن من خونمو جدا کنم
