یه بار یکی از دوستام همین مشکلو داشت تازه ازدواج کرده بودن میگفت ۱۲شب دعوامون شد وسایلمو جمع کردم که برم گفتم یا اونارو انتخاب کن یا منو شوهرشم از ابروش میترسیده کنار کشیده تا الان که چندین ساله میگذره
همشم بگو خوش به حال فلانی دو نفره رفتن فلان جا چقدر دوست دارم عزیزم دوتایی بریم بیرون فقط من و تو
اگه بری دیگه همیشه باید بری اینجوری یاد میگیره الان که اول زندگیته یادش بده وگرنه دیگه دیر میشه و حق مسلم خودش میدونه بگو عزیزم من دوست دارم خانوادتم باهامون بیان ولی بعضی وقتا هم فقط دونفری بریم اخه من خیلی اینجوری دوست دارم سعی کن این دونفره ها بیشتر بشه و خانوادش کمرنگ تر بشن
من دوره عقدمم همینه. حالم بهم میخوره از وضعیتم.
بعد تازه به من میگه چرا از اون لحاظ سرد شدی. منم گفتم جلو هفت جد تو چطوری گرم شم وقتی دو نفره همو نمیبینیم.
عزیزم من تو چنین شرایطی هستم نزدیک ۶ ساله.
اینجوری بود که به زبون خوش و دعوا هم درست نشد شوهرم.
آخر دعوا گرفتم با خانواده اش ولی میدونی نتیجه چی شد گفتن پسرمونه وظیفشه این ور اون ور ببره مارو.
الان تنها میره اونجا پرش میکنن و برمیگرده!
خب من اگه برگردم به قبل هیچوقت این کارو نمیکنم.
من که نمیخوام جدا بشم باید صبر کنم.
