من شوهرم پسر داییمه خانوادشم نه دخالتی دارن نه هیچی شوهرمم از همه لحاظ عالیه خونه دارم ماشین طلا دوتا بچه قتد وعسل ولی دوست داشتم همین ازدواج رو در سن ۲۵ سالگی داشتم حداقل نه اینکه باردار باشم برم دانشگاه که خودم خجالت بکشم که وقتی زایمان کردم سر کلاس دانشگاه همش فکر پیش بچم باشع که شیر میخواد که شیر از سینه هاام بزنه لباسم کثیف شه که بعضی وفتا کسی نباشه نگهش داره مجبور بشم بچما ببرم دانشگاه باخودم
دوستی رو واقعا با ازدواج مقایسه میکنی؟
توی دوستی دوساعت میری بیرون میگردی یه چیزی میخورید عکس میگیرید قدم میزنید میای خونه یکساعت شبا چت میکنی
توی متاهلی هزارتا مسئولیت میریزه سرت اداره یه خونه زندگی باهاته مدیریت روابط باهمسر و خانواده همسر مدیریت امور منزل مدیریت مالی و هزارچیز دیگه
دختری که از لحاظ قانونی هنوز درحدی عقلش رو کامل نمیدونن که حق رای و گواهینامه و بازکردن حساب بانکی بهش بدن صلاحیت اداره یه جامعه کوچیک ولی مهم مثل خانواده رو داره؟
۹۰ درصد کسایی که زیر ۲۳ ۲۴ ازدواج کردن پشیمونن یه سر به دادگاه ها بزنید میفهمید بیشترین طلاق ها تو کدوم رنج سنی داره اتفاق میفته ادم تازه تو ۲۵ میفهمه از خودش و دنیا چی میحواد و چه ملاکی داره
14 سال فاصله سنی 😐
دوقتی با ازدواج یکیه ؟ دختر وقتی دوست داره باهاش ازدواج نمیکنه زندگیشو میکنه درسشو میخونه هنوز خونه ی پدرشه ولی وقتی ازدواج میکنه بعضیا مجبورن درس نخونن بعضیا مجبورن از تفریح بزنن تا شام وناهار اماده کنن و.... تایمش گرفته میشه درضمن حرفی از موافق یا مخالفی دوستی نبود
به این فکر کن تویه مادرجونی که میتونی دراینده بچه ات رودرک کنی.نگا کن من الان اصلا مادرمو نمیفهمم چون اختلاف سنیمون زیاده.ولی خوشحالم تختلاف سنیم بادخترتم کمه وقتی اینا نوجون باشن من مادری حونم که میتونم رفیقشون باشم درکشون کنم
