هرچند که هرگز نرسیدم به وصالت ؛
عمری که حرامِ تو شد ای عشق، حلالت
یکبار به اصرارِ تو عاشق شدم ای دل،
اینبار اگر اصرار کنی ، وای‌بحالت...
-فاضل نظری
زیر سرم بلند شده
آنقدر که سرم به سقف می خورد و قطاری با واگنهای خالی اش روی ریلهای پیشانی ام سوت می کشد
بالاتر از سقف
پرنده ای روی لبه ی بام ایستاده است
پرنده ای لبه ی بام راه می رود
و تنها
همان پرنده که به ارتفاع زده است
به بالهای پروازش اعتماد کرده
و من
که زیر سرم بلند شده
از ارتفاع می ترسم
از خودم
هرکس به طریقی دل ما میشکند
بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست
از دوست بپرسید چرا میشکند
باز باران باترانه
میخورد بربام خانه
خانه ام کو؟
خانه ات کو؟
ان دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟
فصل خوب سادگی کو؟
یادت اید روز باران؟
گردش یک روز دیرین
پس چه شد دیگر کجا رفت؟
خاطرات خوب وشیرین
کوچه ها شد کوی بن بست
در دل تو ارزو هست؟
کودک خوشحال دیروز
غرق در غم های امروز
یاد باران رفته از یاد
ارزوها رفته برباد
باز باران باز باران
میخورد بربام خانه
بی ترانه بی بهانه
شایدم گم کرده خانه!
دیدی آن را ک تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
چه دل آزار شد آخر
چه دل آزار ترین...
تو مرا آزردی …
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت !
میروم از قلبت،
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی !
و به خود میگویی: باز می آید و میسوزد از این عشق ولی…
برنمی گردم، نه !
میروم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد …
عشق زیباست و حرمت دارد …
زنبورها خاطرات گل را حمل می کنند
و من
کندوهای عسل را در چشمهایم...
این شعرم رو بانو منیره حسینی تو یکی از جلسات کلی نقد خوب کرد خیلی دوستش دارم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
