۶ ساله که بخاطر کار اومدیم تو شهر غریب. یه بچه یازده ماهه دارم
دیشب که حالم بد بود هیچچچ کس و نداشتم که یک ساعت بچه مو نگهداره.مجبور شدیم با خودمون ببریم ، شوهرم در ماشین و قفل میکرد هی میومد سر می‌زد و می رفت.
بخاطر صابخونه شدن اومدیم تو محله ای که امکاناتش کمه ، نه دکتر درس حسابی داشت نه پرستار درس حسابی ، برا سرم زدن پنج جای دست مو سوراخ کرد آخرسر گفت برو دوباره آمپول بگیر عضلانی بزنم.
شوهرم بخاطر من سرکار نرفت کلا زندگی مون بهم ریخته و جون ندارم یه سوپ برا خودم درس کنم
موندم اگه شوهرم بخاد بره برای کار بره شهر غریب چه کنم
دقییییقا منم تو غربتم حالم از این تنهایی به هم می خوره
تو توی غربت این حال رو داری . من تو شهر خودم نزدیک خانواده !
خیلیا مثل توهستن تنها نیستی منم ۱۰ ساله توغربتم ولی غربت خیلی بهتراز اینکه ک نزدیک ادمهای سمی باشی
تجربه دارم
تنها تر از شما
رفتم کلینیک
اینقدر حالم بود نمی‌فهمیدم از کجا شماره بگیرم
منشی تیکه انداخت که این یک کار رو هم بلد نیستید!!!
گفتم حالم بده، متوجه نیستم
گفت حالتون بده تنها نیاید دکتر
خیلی دلم شکست
خیلی
خدا پدرتو بیامرزه
ما تو شهرخودمون درکنارفامیل واشنا و همه
کسی را نداریم که بیاد بالا سر بچمون ده دقیقه تا بریم به کارمون برسیم
با وجود همه ی فامیل خواهرو برادر و عمه و دایی و
ووو ای کاش منم غربت بودم چشمم به اینها نمی افتاد
خوشحاااال بااااش
