من و همسرم (همسرداری)

سلام دختر 27 ساله ای هستم که حدود دو سال پیش برای کار به تنهایی به تهران آمدم ، یک سالو نیم پیش در محل کار با پسری همسن خود آشنا شدم . این آقا از نظر شخصیتی خیلی مغرور و کینه ای هستن در کنار این ها عقاید جالب و قشنگی دارن که منو به خودش جذب میکنه . در شرایطی که با ایشون دوست شدم مادرم بیماری نادر و بدی گرفتن که تمام  فکر منو درگیر خودش کرد و با زمین و زمان دعوا داشتم . ما با هم دعوا و مشکلی نداشتیم ( البته از نظر من ) و لازم به ذکر هست که با ایشون بعد از چند ماه رابطه هم پیدا کردم که اولین رابطه ام بود .در همین مدت دوستی پیامی از دوست سابقم در گوشی من دیدن که همش باعث میشد به من شک داشته باشن در صورتی که واقعا اشتباه میکردن من خیلی سعی کردم که بگم واقعا چیزی نبوده و ایشون هم به ظاهر چیزی بروز نمیدادن اما در دلشون با من خوب نبودن چند بار هم به طور پنهانی گوشی منو گشته بودن ،یکبار به خاطر گفتن این جمله که (( به تو ربطی نداره )) به مدت 5 ماه با من حرف نزدن ، من چندین بار پیام دادم و دیدم برخورد بدی دارن و بخاطر علاقه ام دوباره پیام دادم که این بار اخر انگار واقعا فهمیدن که حرفایی که میزنم همش حرف نبوده و قبول کردن دوباره با هم باشیم، همه ی مدت نبودنشون فکر بودنم با کس دیگه حالمو بد میکرد و هزاران بار با خودم گفتم عمرا بهش برگردم ولی اراده نداشتم  الان به هم برگشتیم ولی من همش تو ذهنم اینه که ایشون دوباره بره حس میکنم برگشتنشون از روی ترحمه با اینکه خودشون میگن اینطور نیست .من قبول کردم که رفتار بدی داشتم تو اون مدت ولی حس اینکه ایشون منو به اندازه قبل دوست نداره اذیت میکنه ،از نظر من مرد واقعی تو هیچ شرایطی خانمش رو ترک نمیکنه ولی ایشون میگن هرجا اذیت بشم میرم و مشکل دیگه ام اینه که هم من هم ایشون قصد مهاجرت داریم و من قصدم جای دیگه است و تمام کارهام در حال انجام شدن بود که دیدم ایشون هم میخوان با هم باشیم ولی میترسم بخاطرشون بمونم و باز منو بذارن و برن هیچ اطمینانی ازین بابت که میمونن باهام ندارم ولی باعث شدن که تو تموم مسایل دو دل باشم چون علاقه دارم بهشون و حس میکنم با ایشون میتونم خوشبخت باشم ولی از یک طرف میگم تمام کارهایی که برای مهاجرت تا به حال کردم رو باید بذارم کنار به خاطر کسی که حس میکنم به چشم ترحم بهم نگاه میکنه

و موضوع دیگه اینکه حس میکنم مردی که بتونه بدون من یکبار بمونه باز هم میتونه .

باتشکر از شما خانم دشتی عزیز مقاله را مطالعه کردم و اینکه همسر من جزو افراد لمسی هست

سلام خسته نباشید

شوهر  من خیلی مغرور  همش منتظر  من بهش ابراز محبت کنم  همیشه من پیش قدم بشم تو همه چی مثلا من باید زنگ بزنم احوالپرسی کنم باهاش مثلا دوس دارم سر سفره هم بگه اینا بخور چرا نمیخوری...  ازین جور محبتا هیچ وقت ابراز محبت  نمیکنه هر قت قهر میکنیم اینقدر طولش میده تا من برم آشتی کنم  

چکار کنم بهم توجه کنه دلش برام تنگ بشه زنگ بزنه بهم و ...

سلام . خیلی از مردها ابراز محبت نمیکنن . راجع به این موضوع باهاش صادقانه بگو که دوست داری باهات چه جوری صحبت کنه

ممنونم خانم دشتی عزیز سعی میکنم تمرین ها رو انجام بدم.

اگر کسی سوالی بپرسه جواب میدم در مورد نظر دادن هم این اواخر نسبت ب گذشته خیلی راحت تر میتونم نظر بدم 

اقای صدیق منش عزیز سلام سپاس بابت راهنمایی هاتون

من همسر خیلی خوبی دارم و خیلی هم دوستش دارم همه خواسته هامو براورده میکنه و به حرفام اهمیت میده متاسفانه مدتیه بصورت ناخودآگاه بدون این که حتی چیزی ازش دیده باشم بهش شک میکنم انقدر این اتفاق افتاده که دیگه برام یک عادت شده و اگه یک روز بهش گیر ندم انگار نمیشه بعدشم خودم پشیمون میشم از کارم ولی چه فایده دوباره فردا تکرار میکنم حتی خیلی وقتا شده خودم فهمیدم شکم بی مورد بوده یا خودش واسم عکس فرستاده از جایی که بوده و توضیح داده و من به اشتباهم پی بردم ولی نمیدونم چرا یهویی این حس ها درونم اتفاق میوفته خواهش میکنم راهنماییم کنین خیلی حس بدی دارم لطفا بهم راهکار بدین که چجوری شک رو از بین ببرم و به ارامش برسم و ارامش رو به همسرم هدیه کنم ممنون واقعا 

سلام 

روزگارتان پر برکت 

لطفا راهنمایی کنید و اگر میشود کتاب دراین باره بمن معرفی کنید

من و همسرم تا زمانی که من حرف نزنم دعوامون نمیشه احساس میکنم من حرف زدن بلد نیستم مثل چند روز پیش متوجه شدم آب قطع شد داشت تلویزیون نگاه میکرد من گفتم آب قطع شده چون عکس العملی ازش ندیدم دوباره گفتم که با عصبانیت گفت خوب چه کار کنم بهش گفتم فقط اطلاع رسانی بود گفت اینطوری اطلاع رسانی نمیکنن لطفا راهنمایی کنید

سلام .همسر من کوچکترین اتفاقات زندگیمونو برای خانوادش تعریف میکنه.ما با خانوانوادش تو یه ساختمون هستیم وقتی پیششون میره جزئ به جزئ زندگیمون رو میگه هر حرفی که باهاش میزنم چن وقت بعد میبینم مادرو خواهرش میدونن که چی گفتم ..وقتی هم که میگم خواهشا فلان حرف رو نزن عصبی میشه و دعوا راه میندازه که من نمیگم ولی نمیتونه جلو خودش رو بگیره ..به همین خاطر تصمیم گرفتم تا اونجا که ممکنه کمتر باهاش صحبت یا درد دل کنم چون مطمعنم بعدا همه در جریان حرفای من خواهند بود.

به نظرتون هیچ وقت این اخلاقش رو میتونه ترک کنه؟؟

سلام.

شوهر من اهل ابراز محبت کلامی و لمسی نیست و این در حالیه که من به شدت لمسی و بعد کلامی هستم. 

این باعث میشه خیلی وقتا نسبت به زندگی دلسرد باشم و به چیزای دیگهگیر بدم و غر بزنم

غر زدن های منم باعث دور شدن اون میشه

و همه اینا باعث شده ما زیاد باهم دعوا و قهر کنیم

من 30 سالمه و ایشون 32 سال و چهار سال و چهار ماهه که ازدواج کردیم

سلام

من و شوهرم ۴ سال زدواج کردیم من ۲۷ سالمه وشوهرم ۳۶ سالشه یه بچه ۳ ساله هم داریم اوایل ازدواجمون خیلی خوب بود همش دلش برام تنگ میشد ابراز علاقه  میکرد تا اینکه یه بحث بامادرش داشتم مادرش بهش گفته بود نباید به زنت زیادی رو بدی  اونم از اون موقع خیلی ازم دور شده که احساس میکنم وقتی که احساس نیاز داره فقط پیشم میاد و بقیه روزا اصلا معاشقه نداره باهام این باعث شده منم ازش دور بشم و اصلا طرفش نرم و اونم انتظار داره من برم  طرفش

اوایل خیلی من طرفش میرفتم جوری که وابسته اش شده بودم اونم انگار از اینکه زیادی بهش چسبیده بودم زده شده بود ازم

سوال من اینه من باید چکار کنم که حد و مرز رعایت بشه چقدر من توجه کنم تا اونم برگرده بهم توجه و ابراز علاقه کنه مثلا آیا من بهش زنگ نزنم تا اون دلش تنگ بشه و بزنه شوهرم راننده است یک هفته توراه هست بعد میاد خونه

سوال دیگه ام اینه آیا ن معاشقه باهاش بکنم ابراز محبت کنم تا اونم برگرده محبت کنه آخه خیلی مغروره دوست دارم هم کلامی محبت کنه هم لمسی روزای به غیر از احساس نیاز به نزدیکی

واینکه چکار کنم که دلش برام تنگ بشه و از غرورش دست برداره و  بهم زنگ بزنه که بدونم دلش تنگ  شده برام آخه قبلا اینطوری نبود 

یهو تغییر کرد حرف مادرش روش تاثیر گذاشت فکر میکنه اگه محبتشا بهم نشون بده و توجه احساسی بهم بکنه من پر رو میشم

ممنون خواهش میکنم جداگونه سوالاما پاسخ بدید خیلی درگیرم رو این چندتا موضوع

این تاپیک عالیه .ممنون از مسئولین سایت. درستش اینه که کار رو سپرد دست کاردان.خیلی ایده ی خوبی بود 

همچنین خسته نباشید میگم به مشاوران دلسوز سایت.حضورتون مایه ی دلگرمی ماهاست

سلام اقای دکتر مطالبتون رو خوندم درباره اقسام شخصیتها احساس میکنم همسر من شنیداری هست دوست داره محبت من رو بشنوه اما ما کاملا دو شخصیت متفاوت هستیم اون علاقشو ابراز میکنه جلو جمع ازم تعریف میکنه ادم برون گرایی هست و دوست داره متقابلا من هم اینجوری باشم خودش میگه اگه اینجوری باشی برات همه کار میکنم.اما من به شدت کم حرفم و خجالتی خیلی دوست دارم مثل خودش باشم اما نمیتونم که باعث میشه بعضی وقتا احساس کنه دوسش ندارم.اگه تو جمعی یه خانم از همسرش تعریف کنه دیگه تاچند روز اونو یاداوری میکنه که دیدی فلانی باشوهرش چطور رفتار کرد.این قضیه خودمم آزار میده چون دوست دارم تغییر کنم اما نمیتونم بیشتر مشکلاتمون هم سر این موضوعه.