عزیزم من مجردم جات نیستم که خیلی عمیق درکت کنم
شاید ازحرفامم اینو برداشت کنی ک دارم شعارمیدم ولی میتونه حقیقت باشه
اینکه دوس داری بچه دارشی خوبه
ولی نبودش ب معنی زندگی نکردن و ناامیدشدن از همه چیزت نیست
درواقع ما بدنیا نیومدیم برا بچه دارشدن وازدواج و...
این خواسته ها،غریزیه و هممون یچیزایی دوس داریم داشته باشیم
پس باید ازداشته هامون لذت ببریم اول خودمونو اولویت زندگیمون قراربدیم هرررکاری حالمونوخوب میکنه و ته دلمون راضیه رو واسه خودمون انجام بدیم ، این میشه زندگی کردن
وگرنه نداشتن بچه ب معنی زندگی نکردن نیس چه بسا کسایی هستن ک از یچه داری مینالن و دوس دارن مجرد و راحت باشن
وقتی خوشبختیمونو به عوامل بیرونی مثل ازدواج ،بچه و... گره بزنیم
حتی اگه بهشون برسیم هم باز احساس رضایت نمیکنیم فقط اوایلش ذوق داریم
چون یادنگرفتیم از درون حالمونوخوب کنیم.