دلم اندازه ی همه ی دنیا گرفته حجم بزرگی از اندوه رو روی قلبم حس میکنم ی درد بزرگ توی سینه م امروز با دوستای دوران دبیرستانم بودم خدا می‌دونه ک چقدر خندیدیم و خندوندم شون اما الان بغض داره له م میکنه کاش همه جا صورتمو با سیلی سرخ نمی‌کردم کاش مجبوری ادای خوشبختای همه چی تموم و در نمی‌آوردم کاش همین عصری توی بغلشون زار میزدم و الکی نمی خندیدم اگه حتی ی روز در ماه هم خودتون هستید بدون نقش و نقاب خوش ب حالتون کاش کسی رو داشتم ک تو بغلش گریه میکردم و اندازه‌ی عمر راحت میشدم خدایا خدای مهربونم ازت میخوام همه ی خنده ب همه ی بنده هات از ته دل باشه ن مثل من
داشتم ولی الان رفته از پیشم تک و تنها هستم
اونا دوست نیستن وقتی باید براشون نقش بازی کنی
حتما از قشر مرفه و دوستهای ثروتمند هستین؟؟
و منی که هر روز برای شوهرم نقش یه زن عاشق رو بازی می کنم در حالی که نفرت دارم ازش
چقد سخته تحمل کردن و نقش بازی کردن برای لبخند و زندگی بچه هات
وشوهری که می دونه براش دارم نقش بازی می کنم و خیلی ازین وضعیت راضیه😐
واقعا میفهممت نعمت بزرگیه که یکیو داشته باشی تا بتونی پیشش خود واقعیت باشی🙃💖
من بالاشهر بزرگ شدم همیشه با دوستهام دور دور ...ولی بعدا ک ب دلایل کاری وارد روستاها شدم یا بچه های شهرهای کوچیک با خانواده های معمولی ...فهمیدم ما هیچ وقت دوست هم نبودیم ما فقط باید ادعای همه چی رو کنار هم می داشتیم ...
ولی بچه های پایین شهر برای دوستاشون جون میدن
ولمون کن تورو خدااااا بیخیاللللل
صدی ۹۹ همه مون فقط ادائیم
دل خوش کجا بود!!!؟
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
