دخترم تا الان ک 4سال و نیمشه خیلی خوب و مودب و حرف گوش کن بود، شیطونیا و شلوغیای خودشم داشت اذیتاش خیلی کم بود
ی هفتس روانمو بهم ریخته واسه هر چیز کوچیکی گریه میکنه ، باهاش حرف میزنم انگار با دیوار حرف میزنم حس میکنم کر شده
نمیدونم من رفتارم باهاش اشتباهه یا اقتضای سنشه ک لجباز شده و حرفامو گوش نمیکنه، تو این یک هفته ب اندازه 4سال سرش داد زدم
از من کلا انطوره الان تازه چهارسالش تموم شده قشنگ بیچاره ام کرده فقط،وارد بازی لج باهاش نمیشم چون قطعا اون مرزهای لجبازی جابجا میکنه منم تهش سرش داد میزنم و عذاب وجدانش خفه ام میکنه کلا بتونم مسیر منحرف میکنم گریه کنه اول یه کم بغلش میکنم سفت میگم بیا شارژ،شیم یه کم قلقلک اینا بلکه ول کنه گاهی گریه اش،فقط به خاطر همون بغل شدنه به نظرم جلب توجه میکنه اما لجبازی بخواد کنه میدونه اون وسیله یا هر چی،باشه میندازم سطل زباله تا الان چند تیکه از وسایل آرایشی خودمم انداختم 😭
فقط،یه خوبی داشت این محکم برخورد کردنم الان ببینه میگم بهش دست نزن یا خوب استفاذه کن وگرنه میندازم زباله چون باور داره اینکارو میکنم کوتاه میاد و درست استفاده میکنه
