سن یارمن قاصدسن ایلن سن چای دمیشم—- تو قاصد یارم هستی بنشین برایت چای اماده کرده ام
خیالم گوندربدی بس که من اخ وای دمیشم— خیالش را فرستاده بس که من اخ و وای گفته ام
آخ گجلر یاتمامشام من سن لای لای دمیشم—ای چه شبها که نخوابیدم و به تولالایی گفته ام
سن یاتال من گوزوم اولدوزلار سای دمیشم—تو وقتی خوابیدی من به چشم هایم گفتم که ستاره ها را بشمارد
هرکس سنه اولدوز دیه اوزوم سنه آی دمیشم—هرکس به توستاره بگوید خودم به تو ماه گفته ام
سننن سورا حیات من شیرین دسه زای دمیشم—هرکس زندگی را شیرین بداند، بعد از تو من زندگی را تلخ می دانم
هر گوزلدن بیر گول آلب سن گوزل پای دمیشم—از هر زیبا روی شاخه ای گل گرفته و به تو زیبا روی هدیه داده ام
سنین گون تک باتماغوا آی باتانا تای دمیشم— غروب خورشید وار تو را من مثل غروب ماه می دانم
سابق قشا یای دمیشم ایندی یایا قش دیرم—سابق زمستان را چو تابستان می دانستم ولی حالا تابستان را زمستان می دانم ( کنایه از پیر شدن است)
گه تویوو یاد سالب من دلی نای نای دمیشم— گاها عروسی تو را به خاطر اورده و من دیوانه نای نای کفته ام
سونرا گین یاس باتب اغلار های های دمیشم— بعدا دوباره غمگین شده و های های گریه کرده ام
عمر سورن من قارا گون آخ دمیشم وای دمیشم— من سیاه بخت که عمر سپری می کنم آخ و و ای گفته
