دلم گرفته(همسایه بد)می دونم بلنده ولی ممنون میشم بخونید

سلام دوستان امیدوارم حالتون عالی باشه از اونجایی که همیشه مشکلاتم رو اینجا گفتم و به لطف شما جواب گرفتم خواستم یه چیزی رو باهاتون درمیون بذارم. یک و نیم سال پیش ما به خونه‌ای که الان هستیم اسباب کشی کردیم و طبقه اول هستیم و از ساکن طبقه چهارم هیچ خبری نبود و هیچ کس زندگی نمی کرد. تا اینکه اوایل تابستون اومدن و انگار قبلا هم بودن و سه سال بود که واحدشون رو رها کرده بودن و رفته بودن. از موقعی که اومدن پول شارژ نمی دن و رفت و آمد های زیادی دارن و در آسانسور واحد ما بسته نمی شد و طبقه سوم و چهارم به ما گفتن چند وقت پیش طبقه دوم که مدیر ساختمونه اومد و گفت مشکل شما نیست مشکل از آسانسوره اما این همسایه حالیش نبود یه بار زنی که تنها ساکن طبقه چهارم اومد داد و بیداد کرد و بعد چند وقت بعد دخترش وقتی مامانم به گربه بالا دیوار غذا داد یهو این اومد و گفت من از گربه می ترسم چون توی کوچه بود ما هم نفهمیدیم کیه اومد داخل شروع کرد غر غر کردن و معمولی حرف زدن و گفت دختر طبقه چهارم و قبلا خودش ساکن اونجا بوده. یهو داد زد و اسم ما رو به اسم ماشینمون صدا زد و گفت به شوهرت بگو کج پارک نکنه مامانم از پنجره خم شد گفت ببخشید ماشین دیشب باتریش خراب شد همسایه ها کمک کردن هولش دادن داخل شروع کرد داد و بی داد که دیگه حق ندارین به گربه ها غذا بدین با اینکه مامان من بیرون خونه غذا میده و با همسایه دیگه که باهاشون صمیمین و وسط حیاط غذا میده هیچی بهش نمیگن یهو داد زد و هرچی دهنش اومد گفت که آسانسور رو هم که باز می ذارین و این حرفا و داد و بیداد(اصلا داد هاش رو نمی تونم توصیف کنم)منم خم شدم گفتم مگه پول شارژ اینا میدی که حرف می زنی ولی این دهنش بسته نمی شد در این حد که مامانش پرید بیرون دستش رو کشید به زور و برد و توی راه هم یه لگد به ماشین ما زد و رفت و توی طبقه خودشون و خونه خودشون تا نیم ساعت داشت عربده می زد من واقعا حالم گرفته بود و ترسیده بودم و ناراحت و خیلی گریه می کردم ولی یه سفر یو هفته‌ای رفتم و مامانم سعی کرد ترسم رو برداره یکم بهتر بودم تا اینکه دیروز بعد یک ماه دیدمشون اصلا چهرشون عجیبه سر تا پا همشون مشکی میپوشن و فوق العاده محجبن ولی آرایش غلیظ می کنن و سرمه می کشن و چشماشون فوق‌العاده درسته. اصلا وقتی میبینمشون حالم بد میشه و قلبم سنگین میشه همسایه طبقه دوم که مدیر ساختمونه میگه کلا روانین و دست خودشون نیست بیخیال شو ولی من همش به این فکر می کنم یا اونا باید برن یا ما باید بریم که حالم خوب بشه و اصلا حالم خوب نیست. منم که اصلا کسی رو نفرین نمی کنم عمیقا اون روز از دلم گذشت نفرین کنم ولی مامانم گفت نکن به خودمون برمی گرده و حالا دارن خونشون رو برای مراسم مذهبی آماده می کنن ولی من دلم شکسته و حالشون نمی کنم و به خدا واگذارشون می کنم