بیاین بگین رو این خواستگار میشه به عنوان همسر حساب کر یا خیر

الان بقیه شو میگم

خیر عموش با مادرش ازدواج کرده و یه خواهر داره که از من کوچیکتره ولی ازدواج کرده و یه برادر 

خلاصه چند روز اول خیلی خوب رفتار مسکرد حرف می‌زد بعد چند روز دیدم ازش خبری نیست دلم شور افتاد هی اس ام اس زنگ جواب نداد بعد گفت خودن بهت زنگ میزنم دوباره اس ام اس داد قیافه ات یادم میره همش نمیدونم چرا اینجوریم من یه ذره سخت پسندم و.... گفت به خانواده ها بگیم تفاهم نداریم بعد چند وقت که ابا از آسیاب افتاد باهم چند بار بریم بیرون ببینیم به هم میخوریم یا نه. بیشتر از ده باز ازم خواست براش عکس بفرستم گفتم نه

اینا همش در حالی بود که من از نظر تحصیلات تیپ و قیافه و... ازش بالاتر بودم خودشم میدونست میگفت من با خوب میشم فقط تو میتونی منو آدم کنی و...خلاصه حرفاش به من برخورد و من گفتم مگه من مسخره توام مارو سر کار گذاشتی شستم گذاشتمش کنار. اونم گفت دیگه همه چی رو تموم کنیم من حال روحیم خوب نیست معذرت خواهی کرد و... ولی من حرفشو میذاشتم کنار هم تو کتم نمی‌رفت به خاطر ظاهر اینجوری کنه 

فرداش بهش پیام دادم گفتم من قانع نمیشم چرا یهو اینجوری کردی چرا اون حرفا روزدی حرفای عاشقانه و ابراز احساسات ولی همش میگفت کدوم حرفا😐 میگفت من سر خواستگاری های قبلیم هم اینجوری شدم به خاطر همین تا این سن نتونستم ازدواجوکنم ۳۴ بود  

بعد کلی حرف زدن من بهش پیشنهاد دادم بره مشاوره بزاش پیدا کردم ولی نه میگفت میام نه میگفت نمیام کلی میدونم اگر بهش اصرار میکردم میتونستم ببرمش . از اون ور مدام خواستگار میومد خونه ما و من نمیتونستم قبول نکنم و به خانواده دروغ بگم وجدانم قبول نمی‌کرد هم با این پسره حرف بزنم هم با خواستگار.  در کل ذات درستی داشت ولی چون هیچی قطعی نبود معلوم نبود من نگران شدم و کات کردم گفتم به خاطر حال دل خودت برو 

این چند وقته همممممش میاد تو فکرم و باخودم میگم اگر برگرده من چه رفتاری داشته باشم چیکار کنم . خودشم در مورد من کلی تحقیق کرده بود میدونست چجور دختریم به خاطر همین گفتم شاید پشیمون بشه برگرده البته یه بار الکی بهش پیام اشتباهی فرستادم ببین سر صحبت باز میشه ولی نشد 

من۳۲ اون ۳۴