من اونی که دوستم دارع انتخاب کردم ته خط رسیدم با اونی ازدواج کن ک دوستت داره و دوستش داری ادم نرمالیه و آدم حرف نیس مرد عمله عشقای اتشین زود فروکش می کنن
اصلا کسی که دوسم نداره رو نمی تونم دوست داشته باشم
پس اونی که دوسم داره
من کسی که دوسش دارم چون حتی تصور نشستن کنار کسی که دوسش نداری دیونه کننده است
قطعا هیچکدوم
اونی ک دوسم داره زنش بشم فکرم میمونه پیش اونی ک دوسش دارم میشه خیانت
اونی ک دوسش دارم بخواد دوسم نداشته باشه فرار میکنه ازم
برا همین ترجیح میدم هیچکدوم رو انتخاب نکنم بخاطر آینده ام
من کسی ک دوستم داره رو انتخاب میکنم
اونی که دوسم داره چون با علاقه اش میتونه کاری کنه منم عاشقش بشم . ولی اونی که دوسش دارم میتونه یه توهم باشه ادمی که اصلا ایده آل من نباشه و من فقط چون دوسش داشتم اینجور تصور میکردم که اون گزینه مورد نظر منه و ممکنه هیچ وقت اون حس دوست داشته شدن رو به من نده و اسیر یه عشق یه طرفه بشم که خیلی دردناکه
