تصور کنید چند روز پشت سر هم ،
پیام بدید به محبوب زمینی اتون(عشقتون)
که رفته ماموریت،
و چندوقتیه ازش بی خبرید،
ولی اون بی تفاوت نسبت به پیامهاتون،
گاهی برای بقیه آنلاین بشه،
و پیامهاشون و بخونه،
ولی پاسخ شمارو نده،چه حالی میشید؟
و حتی صرف اش نشه
نگاه به پیامهاتون بندازه...
چندین روز پیام بدید،تماس بگیرید،
وحتی گاهی پیش بیاد از رفیق
ویا همکارش سراغش و بگیرید ،
اونها بهش بگن،کسی منتظرته،
دلتنگته ازش یادکن ،
پیامهاش و بخون،
جواب پیام و تماسش و بده،
ولی اون بازم عین خیالش نباشه و پیگیرحالتون نشه
و جوابتون نده و پیامهاتون و نخونه،
تا چندروز استرس و نگرانی بهتون دست میده ،بازهم صبر میکنید به امیداینکه
نگاه به پیامهای تلنبار شده ي قسمت خصوصی بندازه ،بخونه پیامهارو ولی اون بی محلی کنه . .
خیلیهاتاچندسال صبرمیکنن،بعضیا تا چند ماه،چون دیگه امیدشون و نسبت به طرف مقابل از دست میدن،ومیبینن باصبرکردن فقط نادیده گرفته شدن،پس بی تفاوت میشن نسبت به اون محبوب زمینی...
این مقدمه رو گفتم که بگم دقیقاکسی هست که ،تک تک ماها،به چنین حالی دچارش کردیم،
میتونید برید پیامهای تلنبار شده،
و دلتنگیهاش وبخونید .
میتونیدخوب فکر کنید،چندین نفر ،چندین واسطه به طُرق مختلف،یادمون انداختن که پیامهاش و بخونیم،
اما ما بی تفاوت بودیم و بی محلی کردیم نسبت به پیغام هایی که میرسوندن ازش به ما.
بله پیامهای خدارو میگم،قرآن و میگم،
خیلی از ماها یادمون رفته اومدیم ماموریت
و موقتا تو این دنیا مهمانیم،بعدش قرار هست
بریم محل زندگی و سکونت واقعی مون،
تو اون دنیا با چه رویی میخوایم با خداروبرو بشیم؟
چه بهانه ای داریم برای این غفلتی که،کردیم در حق خدا؟اگه گفت اون همه پیام دادم
چرا تحویل نگرفتی چه جوابی داریم براش؟
اگه گفت من فقط نگرانتون بودم میخواستم
با پیامهام خوب و از بد نشونتون بدم،
میخواستم آرومتون کنم که این
ماموریت دنیایی موقته و زود تموم میشه
پس مبادا ایمانتون سست بشه،
چرا ترجیح دادین سرگرم
حرفای بیهوده و بهانه های بیهوده ی روزمره بشید،و یادم نکنید چ جوابی داریم برای خدا؟؟حالاهم تا دیر نشده بجنبید،
خداوندمثل بقیه نیست که تا توی ماموریتید
صبرش تموم بشه وفراموشتون کنه،
بازم منتظره که پیامهاش و بخونید
نزاریدغفلت وسرگرم شدن درآزمایش های این دنیا
باعث بشه پیامهای خدارو نادیده بگیریدچون ممکنه اون دنیااا خیلی دیر باشه...
مدافعین_حیا#
