چه بهونه ای جور کنم ک ببینمش😭😭😭

منم شهرستان بودم اون موقع.

تو دانشگاه خیلی کم همو میدیدیم، دوست نداشتم باهاش جایی دیده بشم، اینو به خودشم میگفتم😐 چون خیلی مثبت بودم و با پسرای هم کلاسیم حتی سلام و علیک نمیکردم، درک میکرد، وای خدا چقد داغون بودم الان خندم میگیره😑😂😂

من تلفنی و با ایمیل و یاهو ازش کمک میگرفتم برای درس. تلفنم فقط در حد هماهنگ کردن گرفتن جزوه؛ نمیتونستم باهاش حرف بزنم هول میشدم، از همین چیزا خوشش اومد 😐 خدا رو شکر زیاد اینا یادش نیس، ولی سالی یه بار میگه یادته استرس میگفتی ، صدات می لرزید سرخ میشدی😐

خیلی زود😐 کمتر از ۶ ماه

اون ارشد میخوند تهران بود، من شهرستان

بعد یه مدت دیدم رفتارش عوض شده(البته این خیلی زودتر اتفاق افتاد، مثلا یکی دو ماه بعد )، هر روز برام ایمیل میفرستاد، از همه چیز ، ازین فورواردیا که اون زمان مد بود. کلا نگرانم بود، نگران درس و امتحانم و اینا. ولی جرات نداشت مطرح کنه، چون من با وجود اینکه سیگنال میدادم که خیلی برام مهمه و اینا، سعی میکردم حد و حدود رو جدی حفظ کنم. داستانی بود پیشنهاد دادنش😂

خب آدما باهم فرق میکنن، همسر من اون موقع کم سن تر بود ، احساسی تر عمل میکرد.

بعد شما مگه چیزی بهش فهموندی تا حالا که عکس العملی نداشته؟

وای چقدر خوب میشه بگی چطوری پیشنهاد دادن؟راستش خیلی جالب شد برام البته اگر دوست داری

چی شو بگم؟ 😅

اینکه گفتین داستانی بود پیشنهاد دادنشون😅😅