زندگی آپارتمانی

ببین مثلا من خیلی پرسروصدام جایی انتخاب کردم ک همسایه هام با خونه شلوغ پررفت و آمد مشکل نداشته باشن خونمم عایق صدائه یا برام نظافت مهمه همسایه هام باید تمیز باشن آشغال بزار تو راهرو پنج دیقه بعد برمیدارم و اینا نباید باشه کنار بیایین خوبه امنیتش بیشترم هست

بالکن داشته باشی خوبه یه باغچه بالکنی درست میکنی 

زندگی  آپارتمانی قانونهای خودشو داره.

البته هراپارتمان یه جوره.

بعضی از اپارتمانها صاحبخونه هم ساکن اونجاست.

بستگی داره صاحبخونه خوب باشه یا خیر.

واینکه همسایه ها خوب باشن یا خیر.

واینکه اخلاق خودتون چجوری باشه درون گرا یا برون گرا!!!

بعضی ها دوست ندارن با همسایه ها رفت و آمدی داشته باشن.

بعضی ها خیلی صمیمی و گرم هستن حتی غذا هم برای همدیگه میبرن.یا بچه هاشون خونه ی همدیگه میان و بازی میکنن.

هزینه شارژ و تمیز کردن راهروها هم هست ولی بعضی از ساکنین آپارتمانها میگن خودمون تقسیم کار میکنیم و انجام میدیم.

درمورد همه اینها باید سوال کنید.

ولی اگر دوس دارین مستقل باشین و شرایطشو  دارین بازم خونه ی دربستی بگیرین.

مسلما خونه ی ویلایی نور بهتر

 حیاط و همه چی زیر نظر خودتونه و کسی شریک نیست.

🌹🌹🌹

برای خودت باغچه کوچیک درست کن خیلی خوبه 

من خونم نداره خیلی بده

اگر بچه زیر 15 سال داری ویلایی بهتره 

جاش بازه واسه سرگرمی و دوچرخه و اسکیت و خاک بازی و گل کاری و تفریحات مناسب سنش. 

حتی راحت میتونه حیوون خونگی داشته باشه. 

آپارتمانی سر و صدا سایر واحد ها رو باید تحمل کنی از دعوای زن و شوهری گرفته تا روابط زناشویی تا سر و صدای نی نی  تا تمرین ساز موسیقی.

اگر فرهنگ پایین باشن همسایه ها که مشکلات بیشتره. مراسم خداحافظی مهمونای همسایه نصفه شب تو راهرو، جاروبرقی کشیدن واحد بالایی 12 شب، گردو شکستن طبقه بالا روی زمین و مواردی از این قبیل

آرامش و آزادی تو خونه ویلایی خیلی بیشتره.

۲۱ سال تو خونه ویلایی زندگی کردم ک حیاط بزرگ و کلی درختم داشت و ...خلاصه ی صفای دیگه داره 

بعد عروسی آپارتمانی خریدیم اوایل برام سخت بود دلگیر بود مخصوصا ک عادت داشتم برم تو حیاط قدم بزنم ...ولی الان دیگه عادت کردم