عزیز اولا بچه شما تنهاست حالا اگه دوتا بودن باهم دیگه یه اتاق تنها میخوابی دن. من چون بچه هم دوتان تنها نیستن. بهونه نگرفتن. حتما تنهایشان میگیره همه همینجورن. مختص بچه شما نیست.
. الان شما به عنوان مادر وهمسر باید به طرف دو قضیه برسی. بچه رو با آرامش بخوابونی بعد بیای سراغ شوهرت.
لازمه این کار اینه که موقعی که پسرت خوابش میره شما دیگه اونجا خوابت نره. در روز بیشتر استراحت داشته باش که موقع خواب شوهرت بیدار باشی. ولی پسرت اینقدر باید خسته بره رختخواب که همون موقع بخوابه. تحرک بچه رو در روز زیاد کن. تا خسته بشه. دو سه ساعت قبل خواب حسابی باهاش بازی وتحرک داشته باش. هم بهتر میخوابه و هم از شما راضیتر. نا آرام بخوابه دچار مشکلات روحی در آینده میشه.
من الان دیگه بچه هام بزرگن یه زمانی مشکل شمارو داشتم. یه مدت باید تحمل کنید. وضع اینطور نمیتونه بچه ها بزرگتر بشن هر کاری کنید دیگه پیش شما نمیخوابن. نیازی نیست شما ساعت زیادی پیش شوهرت باشی یا ساعت زیادی پیش بچه. یه چند وقت صبر کن مسئله حل میشه هم بچه خودش دستش میاد. هم همسرت یاد میگیره بچه هم نیاز داره. به هر حال بچه داشتن حوصله بیشتری میخواد و این مسئله به مرور زمان حل میشه و همیشگی نیست.
