عزیز موضوع یه کم پیچیده است من خیلی بهش محبت می کنم و تعریف می کنم می گن چون تو خیلی بهش محبت می کنی و ازادی زیاد بهش دادی این طور شده که نباید (یعنی مورد تایید اونا نیست)
البته مامانم اینا هم خیلی بهش توجه می کنند توی جمع، بیشتر از بقیه نوه ها ولی توجهشون چندان مثبت نیست با نگاه سنگین قضاوت، دایم زیر نظرش دارند. بکن نکن زیادبهش می گن ...
یعنی مامانم را هم (مادربزرگ مادری بچه ام )جزء مردم حساب کنم؟! خیلی دردناکه
می ترسم بچه ام از این بابت ضربه بخوره
شناخته و نوازش نشه
با این همه استعدادش توی این جامعه سرخورده بشه
توی این جامعه ای که ملاک خوب بودن یه بچه سه چهار ساله مرتب منظم بودن و آن کادره بودنشه
میدونم خیلی شرایط سختیه. من جای شما بودم مستقیم به مامانم میگفتم اگه یه بار دیگه بچه ها رو با هم مقایسه کنه دیگه مجبور میشین اونجا نرین. مادرته چرا باهاش راحت نیستی؟ حرف دلتو باید به مادرت بزنی مطمئن باش ماد شما اصلا متوجه این کار بدش نشده . باید بهش بگین تا متوجه بشه.
از کجا مطمئنی؟ ما مشاور می ریم و من این قضیه رو در کنار قضایا و شرایط دیگه مون به مشاور گفتم . مشاور همون جا تلفنی با مامانم صحبت کرد مادرم قشنگ به زبون اورد که چون این ها همسن هستند ناخوداگاه این مقایسه در ذهن من اتفاق می افته
بعدش مادرم خیلی واکنشیه و اگر من حرف صریح این چنینی بزنم جوابش اینه:الهی بی مادر بشی که تو رو اذیت نکنه باحرفاش 😟😖
مامانم از نظر اجتماعی خیلی مقبوله و خودشو قبول داره بالای بیست سال مشاور توی بهترین مدرسه بوده ولی این جور رفتار را هم با من بچه اش داره ☹
عجیبه نه؟ برای من خیلی تلخه این حرفا رفتارا ناخوداگاه میاد توی ذهنم و خیلی رنج می برم
شاید باورت نشه این نفرین "الهی بی مادر بشی که این کارو نکنه" اگر کنتوری بود که شمارش می کرد شاید صدها بار از زبون مادرم شنیدم اون هم دقیقا جایی که به امیدی اومدم صحبت بکنم تا به نتیجه ای برسم
اما دیگران تا دلت بخواد با مامانم مشورت می کنند و راضی اند البته من هم مشورت می کنم ولی اگر جنبه انتقادی داشته باشه صحبتم، اکثرا نتیجه اش اینه
