مادرشوهرم انتظار داره همش برم خونشون

در اولین فرصت خونه رو بفروش برو اون سر شهر

ماهم اوایل ازدواجم تا ۷ماه خورد و خوراکمون باهم بود؛ خونمون جداعه عا؛ تو یه کوچه ایم؛ ولی انتظار داشتن صب پامیشم برم اونجا تا شب شوهرم میومد شام میخوردیپ برمیگشتیم، ینی من اصن ب خونه زندگی خودم نمیرسیدم، کم کم دیگع میرفتم بعد از ظهر میومدم خونه خودم؛ یا صب دیر میرفتم؛ نزدیک ظهر میرفتم..بعد هی تیکه مینداخت منم هیچی نمیگفتم ، ک سر یه قضیه ای ک با شوهرم دعواشون شد گفت دیگه خونه من نیاین، منم از خدا خواااستهههه، گفتم چشم..ی هفته نرفتیم قشنگ ب غلط کردن افتاد..بعد یه هفته رفتیم باهم، خاهرشوهرم برگشت گف من میام اینجا میبینم همه جا گرد و خاکه، یا فلان جا کثیفه ..گفتم من اخلاقم همینه. ینی قشنگ انتظار داشت کلفت مامانش بشم همه کارای خونشو من بکنم ... الانم فقط هفته ای یبار میرم..اونم خییلی تیکه میندازه..جلو اینو اون میگه فاطمه رو اصن نمیبینیم و اینا..منم میگم ب درک بگو..از ارامشم مهمتر نیس ک حرفاش

اره دقیییقااا..ما عروسی کردنی مامان و بابام  زیاد سخت نگرفتن..منم میگفتم تک پسره دیگه اونام تنهان.ولی وقتی جداشدیم اومدیم خونه خودمون ب قول تو تازه میفهمم زندگی ینی چی..تازه میگم کاش از اول جدا بودیم..

ادم با مامانشم حرفش میشه چ برسه ب مادرشوهر..مادرشوهر من با اینکه خیلیم بد نیست، ولی زبون تندی داره باهاش نمیساختم.. الان راحت شدم..انتظار کنیزی و کلفتی هم دیگه ازم ندارن

فدات شم عزیزم.همچنین ان شاالله..کاملا درکت میکنم چی میگی..بیخیالشون شو..اگه تیکه ای چیزی انداختن اصلااا ب روی خودت نیار.تو همچنان کم برو..انقدر میگن ک خسته بشن و عادت کنن ب شرایط جدید..بالاخره ی مدت عادت داشتن ب ازار و اذیتت..الان سختشونه😐ولی از الان عادتشون بده ب رفت و امد کم..وگرنه فردا بچت ب دنیا بیاد دیگ واویلاس.میگن همینجا بمون فقط

افرین بهترین گار رو میکنین عزیزم..