شوهرم یه آدم آرومیه که زیاد حرف نمیزنه راجع به ریز مسایل.منم از همون اوایل عقد و عروسیم روش حساس بودم چون همیشه فکر میکردم درسته که ظاهرا نجیب و سربه زیره ولی در باطن خانوما ودخترا که باهاش حرف میزنن خوشش میاد و اعتماد به نفسش خیلی بالا میره. منم که حساس بودم بطور غیر ارادی راجع به هر زنی که فکر میکردم توجهش رو جلب کرده بدی میگفتم.حتی اگر دلیل قانع کننده ای واسه حرفام نداشتم.البته خیلی بعدش عذاب وجدان میگرفتم ولی انگار تنها راهش همین بود.خودم میدونم خیلی اشتباه کردم.شوهرمم دیگه فهمیده و به حرفای من اهمیتی نمیده و میگه تو خیلی غیبت میکنی راجع به همه.ولی متاسفانه من نمیدونم چه کار باید کنم که نظر شوهرم رو فقط به خودم جلب کنم بدون اینکه گناه کنم و راجع به کسی بدگویی کنم؟خاهشا راهنماییم کنید که برای اینکه خیالتون از شوهرتون وعشقش راحت باشه آیا از هیچ زنی پیشش تعریف نمیکنید؟آیا شما هم راجع به خانوما و دخترای دیگه بدگویی میکنید؟راه حل چیه؟
