حقیقتا مدتهاست آزارم نمیده...
من هر روز با آدمهایی تو محیط کارم روبرو هستم که چون موفقم خیلی رفتارهاشون سمی هست...فقط سعی کردم ازشون دور بشم و کمتر گپ بزنم...تو فامیل که هیچی من مادرم هم از موفقیتم گاها ناراحت میشد که دلیلش گذشته خودش بود...
هر کسی رفتار سمی داره، اول خودش اذیت هست چون واقعا در درونش جنگ هست...پس اهمیتی نمیدم...البته مهارتی است که سالها وقت صرف کردم تا یادش گرفتم ...مهارت اهمیت ندادن!
من خودم به شخصه حسرت خیلی ازآدما رومیکشم حالانمیدونم درباطن زندگی چه جورهستن ولی ظاهرزندگیشون رومیبینم کلی حسرت میکشم به این دلیل که کمبود توی زندگی خیلی بوده وهست اما نمیشه گفت حسادت دارم به نظرمن حسادت به این معناست که خوشی طرف رونبیینی یا مثلا نزاری پیشرفت کنه یا صدمه ای بهش بزنی یا باحرفات برنجونی من این اخلاق روخداروشکر ندارم ولی ته دلم همش میگم خوش به حالت کاش من جای تو بودم وازاین حرفا خوشی های طرف ازذهنم نمیره .
چون خیلی زندگی ها را دیدم واقعا می گم
ظاهر و باطن ها یکی نیست
و نمي دونید داخلشون چه خبره
فقط یک نکته
ندیدم در کسانی که با خدا نیستند باطن آرام و خوشحال داشته باشند به خصوص اواخر زندگی بعد لذت های دنیوی به پوچی بدی می رسند اما کسانی هم که با خدا هستند ممکنه خیلی در رنج باشند و اگر معتقد واقعی باشند از درون محکم می شن و باطن خیلی قوی تری دارند.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
