منم کنکوریم
۳ سال توی بهترین و بدترین شرایط خوندم از همه چیز زدم
الان اگه دعوا بشه من بدبخت عالمم
دیگه تحملم سر اومده خستم
هیچوقت شکایت نکردم از زندگی حتی اینجا
اما مادرم شدیدا عصبیه ، چند باز منو زده ، یهو سد غذا ظرف ها رو میشکونه
اینارو هیج جا نگفتم و اگه کسی بشناستم نمیگم
نه از ترحم و دلسوزی خوشم میاد و نه آدم پرحرفیم
اما به ته خط رسیدم و هیچچ کسی ندارم هبچکس
من آدم شدیدا معتقدیم
اما جوری شده که حتی گاهی به خودکشی فکر میکنم ، البته عمل که هرگز چون گناه کبیره هست
اما واقعا نمیدونم چیکار کنم
با این وضع روحی چطور ادامه بدم
خواهشا راهکاری جلوم بزارین
فکرکنم مادرت وسواس فکری داره .حرفای ودعواهای گذشته رو انقد تو ذهنش مرور کرده که باعث مشکل عصبی شده
هربار که تو ذهنش بحثا و حرفا رومرور میکنه ،همون حس بدی که چندسال پیش تحربه کرده،همون لحظه مرور کردنش هم اون حس بد رو تجربه میکنه
چون مادرت کینه ای باعث شده نتونه فراموش کنه و اذیتارو هی مرور میکنه بخاطر وسواس فکریش
خودمم نمیدونم واقعا چطور از این برهه گذشتم الان که بهش فک میکنم انگار یه کابوسه برام فقط دعا میکردم بابام خونه نیاد هر موقعه خونه بود جنگ و دعوا داشتیم انشالله که تو هم بتونی این روزا رو بگذرونی عزیزم میدونم سخته ولی آدم جز تحمل چاره ی دیگه ای نداره سعی کن خودتو یه جورایی سرگرم کنی آدم وقتی سرش به چیزی گرم باشه کمتر به مشکلاتش فک میکنه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
