سلام دوستان.پسر من ۲۶ ماهشه.از صبح تا بعدازظهر با مامانم هست.بعدش دو ساعت با باباش تا من از سرکار برسم .ار صبح که بیدار میشه یک لحظه تنها نمیمونه با خودش بازی کنه.مامانم میگه یک بند صداش میکنه بیا بیا.حتی یک لحظه میره واسه اوردن غذا صدا میزنه بعدش جیغ اگر سریع نره.و همش میخواد باهاش بازی کنه و باید تمام ساعات کنارش باشه.بعد که باباش میره یک بند میخواد بغل باباش باشه.من که میرسم اگر باهام تنها باشه دقیقا مثل مامانم اگر چند لحظه کوتاه بلند شم صدبار مامان و بعدش جیغ.میرم آشپزخانه واسه غذا پختن باهاش حرف میزنم میگم تو بیا پیشم من تنهام.ماشیناتو بیار.ولی بیفایدس از اتاقش در نمیادو همش جیغ و صدبار مامان.باباشم میاد همش بابا بابا بابا بغل کن راه برو.از هر ده بار یبارشو بغل میکنش اونم جیغ و گریه شدید.حتی واسه خواب شبش باباش باید بره از خونه من ببرمش اتاق درو ببندم بعد باباش بیاد خونه.باهاش بازی میشه.بیرون میبریمیش.وقت میذاریم.ولی خب حتی بکارای شخصی هم نمیذاره برسیم.رفتاراش بحدی آزار دهنده شده که باباش همش دنبال فرصته بره از خونه.واقعا خسته شدیم من مامان و همسرم.هرکس راهکاری داره لطفا بگه.مرسی
من دخترم نزدیک 4 سالشه و تقریبا تمام این رفتارها رو با من داره و مثل یه چسب دو قلو چسبیده به من
شاید برای خاطر دوری از شما اینطوری شده
یکمی هم اقتضای سنش هست و عادیه
بزرگتر بشه بهتر میشه
اینجا تجارب رو بخون ولی آحر سر برو مشاوره
منم راجع به بچه م همینکارو میکنم
بچه ت در حساس ترین سنشه . مسائل مربوط به بچه خیلی خطیر و مهم هست .
ببخشیدا ولی بچه تو این سن و سال به محبت مادر خودش احتیاج داره به نظرم سر کار رفتنتون اشتباهه،،البته من شرایطتونو نمیدونم ولی اگه نیازی نداری نرو تا بچه زیر نظر یه نفر تربیت بشه.
پسر منم مثل کوچولوی شما بود به شدت وابسته به من یه دقیقه هم ازم جدا نمیشد بازی کردنم اصلا بلد نبود الان نزدیک ۳ سالش شده خیلی بهتر شده داره یاد میگیره خودش بازی کنه با خودش هرچند وقت یه بارم باز صدام میکنه میرم پیشش بازی کردنشو میبینم
ولی در کل از ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی بچه ها خیلی وابسته ن باید کنارشون بود کم کم مستقل میشن
من خودم مثل شما شاغلم و دقيقا مشةلات شمارو دارم فكركنم بخاطر حس تنهايي
عزیزم نینیت اوتیسم داشت؟؟؟قضیه شیر خوردنش چطور شد؟؟؟😞
ارسال نظر شما
