من نزدیک دوساله از بس تو خیالاتم از زندگیم از درسم از همه چیم موندم اصلا روهیچ کاری نمیتونم تمرکز کنم تا کتاب باز میکنم خیالات به ذهنم هجوم میاره ۹۰ درصد تایمم تو خیالم کسی میدونه راه ترک کردنش چیههه
منم مثل تو پیدا کردی بگو
منم همینم ۱۸ سالمه
منم مثل شما بودم تا اینکه هر خیالاتی ک ب ذهنم میرسید رو تو کاغذ مینویسم ب خودم میگم بعدا درموردش فک میکنم
منم اینجوریم از چند سال پیش
ببین از لحاظ روانشناسی چون که زندگی هامون چیز هیجان انگیز یا جالبی نداره ، یا این که تو موقعیتی هستیم که دوست نداریم ، ذهن شروع می‌کنه به تصویر سازی ، اوایل این تصویر سازی اتفاقا باعث کمک میشه و آدم رو شاد می‌کنه ولی وقتی ادامه پیدا می‌کنه ، آدم افسردگی میگیره
من هنوز راه ترکش رو پیدا نکردم ...
من از کودکی تا همین چندسال قبل اینجوری بودم. ازدواج کردم دیگه اینقدر ماجراهای جدید برام پیش اومد که خیالاتم دست از سرم برداشتن
من قبل دانشگاهم این جوری بودم چون تنها بودم
الان دیگ دزست شدم
من یه مدت اینقدر کار می‌کردم که موقع خواب یا هر زمان دیگه‌ای وقت نداشتم فکر و خیال کنم، ولی خوب بنا به دلایلی باز برگشت اما وقتی میرم بیرون فکر و خیالم میره اکثرا تو خونم و این برام بد
منم خیلی اورتینکم
منم دقیقا مثل توعم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
