اشتباه نکن مطمئنا دوستت داشته که باهات زندگی تشکیل داده
اما انگار افتاده رو دور لج
مشاور حرفه ایی میتونه مشکلتو حل کنه
هنوز شوهرت نسبت به خیلی از شوهرا سرتره
بعضیا کلا نمیزارن زنشون جم بخوره
حلش کن و انرژی های منفی رو از زندگیت دور کن
اولویتت باید همسرت باشه حتی اگر چه با رفتاراش آزارت بده
همین الان هرچقد دلش خواست بهم فحش داد و داد زد سرم و هرجی از دهنش درومد بهم گفت اولش یکم جوابشو دادم ولی دیگه بعدش بهش گفتم تورو باید بی محل کرد گفت آره مث بابات که مامانتو بی محل میکنه
امیدوارم نون و نمک مامانم دوتاچشماشو کور کنه حرومزاده رو
عزیزم گفتی نمیتونی جدا شی. پس اگه قراره باهاش بمونی تا کی میخوای این حس تنفر رو با خودت حمل کنی. بالاخره یه جای بدی میزنه بیرون کار دستتون میده. شما تازه ۲۳ سالته. نه ماهه ازدواج کردین. قدر همین که شوهرت میگه بیا حرف بزنیم رو بدون. قدر همین که براش مهمه بهش توجه کنی و بگی بیا بخواب. این فرمون بی توجهی و تنفر رو پیش بگیری اونم سرد میشه.
البته حق داری کار شوهرت خیلی زشت بوده. حق داری متنفر بشی.حق داری ناراحت و عصبانی بشی. ولی اگه میخوای با شوهرت بمونی باید با هم حرف بزنین.
اگه الان خیلی ناراحت هستی بهش بگو بذار چند وقت دیگه. الان نیاز به سکوت و تنهایی دارم.
نامه ات در کل خوب بود. ولی اونجاهایی که به شوهرت گفتی تو همیشه فلان بودی احتمالاً ناراحتش میکنه. بهتره لفظ همیشه رو حذف کنی.
یه مدت به خودت فرصت بده. کتابهای روانشناسی بخون و رو لحن و مهارت گفتگوت کار کن.
عزیزم من از این نامه ی شوهرت و حرفایی که زدی برداشتم اینه که شوهرت دوست داره نفر اول زندگیت باشه، سلطان و رئیس. فکر میکنه خانوادت و برادرات جاشو تنگ کردن و میترسه شما به اونا بیشتر اهمیت بدی. در حالیکه طبیعیه اول زندگی زن و شوهر به خانواده ی خودشون وابستگی بیشتری داشته باشن. و اصلا نسبت به خانواده‌ای خودشون وظایفی دارن.
یه کم باید سیاست داشته باشی و اعتمادشو جلب کنی.
بهش نگو همه می‌پرسیدن شوهرت کجاست. بگو خیلی بهت احتیاج داشتم تو اون شرایط. میخواستم باشی بهت تکیه کنم. تو بغلت گریه کنم.
یه وقتایی نگو فلان موقع باید بریم بیمارستان، مثلا بهش بگو فردا بریم یا پس فردا؟ بذار فکر کنه حرف آخر رو اون میزنه.
گلم من این پیچ رو هم رد شدم.
زندگی که خودت محورش باشی خسته کننده و سخته.یکبار عمیق به جدا شدن فکر کردم .باید خودم میرفتم سر کار.بچه ها چی میشدم و .....
شیش ماه قشنگ این زندگی رو تمرین کردم.دیدم من مرد این میدون نیستم.اسایش بچه هام هم هست.
خلاصه روغن سوخته رو نذر امامزاده کردم.صبح سرحال پا میشم صبحونه و بدرقه عصر پیشوازش میرم.تولد و روز مرد بتونم کادو میگیرم نتونم یه شام متفاوت.بحث نمیکنم.انتظار خوبی هم ندارم.همون طور که اول زندگی انتظار بدی ازش نداشتم.
هر کار خوبی از دستم بیاد میکنم.به خودش هم گفتم هزار تا فحش هم بدی هیچی ازم نمیشنوی.
ولی تو خلوت عوض همه رو از خدا میخوام.تو خلوت به خدا میگم که دیدی چقدر سخت بود بخاطر تو .....و الان همون مرد و همون زندگی.ولی من چقدر آروم و قوی! بچه ها درسشون رفتارشان و ...فوق العاده رضایت بخش.
شکر خدا
خدا نگذره ازش من دختر داداشم تصادف کرد نذاشت برم تا از شهرستان آوردنش از جوششی که زدم تمام بدنم کهیر زد
داداشم دستش برید نذاشت برم تادلم خون شد
الهی خدا خوب کنه شوهرتون که مثل من ۲۰ سال عذاب نکشی
منم اینکارا رو دارم مبکنم ی مدت اصلا جواب اخلاقای بدش رو نمبدم
همه کاری میکنم برا زندگی ی کم خوب میشه گاهی،اما میخوام استقلال خودمم داشته باشم برا مبادا...
چون شوهر من پرو هم هست علاوه بر اذیتا فکر میکنه حق داره
و بدتر تمام بار زندگی به عمد میندازه گردن من..
منم دلم با خدا ارومه
بهسم کفتم من واگذارت کردم به خدا برا این دارم سازش،میکنم پس خودت میدونی خدای خودت یکم گاهی انگار میترسه اذیتا رو کمتر مبکنه
عزیزم خوش به حالت جراتش رو داری و از شوهرت نمیترسب. خواهر شوهرای من میخواستن با مادرشان و کلی اقوامشون زنونه یه دورهمی بیرون برن. عوض اینکه به منم بگن تو هم بیا. چون دورهمی زنونه بود . گفت پسرم پیش تو باشه ما می‌خواهیم بریم فلان جا با اقوام یه دورهمی. دلم سوخت که منم نگفتن بیا هیچ . بچه اش رو هم نگه دارم. تازه از شب قبلش آورد و شبش بچه خونه ما بود تا فردا از صبح برن. منم با اینکه دلم شکست از ترس شوهرم گفتم باشه. الان چند ساله گذشته یادم میاد دلم میخواد شوهرم رو ول کنم برم چون به شدت نفرت وجودمو میگیره. از خودش و خونواده اش
