توانمند سازی زنان

اولین باری که احساس کردم به خاطر جنسیتم قضاوت شدم یازده ساله بودم

خونه همسایه مون مراسمی بود که ما هم دعوت بودیم

خواهر دومم تازه به دنیا اومده بود و حالا مادر من سه فرزند دختر داشت

خانم مسنی سمتم اومد و بدون هیچ مقدمه ای دستی به سرم کشید و گفت داداش نداری؟عیب ندارررررررره

هنوز احساس اون روزم رو خاطم هست

کمی گیج شده بودم 

سوالای زیادی اومد تو سرم

داداش نداشتن مگه عیبه؟

چرا این خانم داشت منو دلداری میداد انگار

چرا نگاه مادرم آزردست؟؟

و این اخرین تجربه نبود متاسفانه

من یک مادر هستم

دو فرزند دختر و پسر دارم

و هر روز اطرافم با موارد ریز و درشت زیادی مثل تجربه یازده سالگیم برخورد دارم

با این فرق که من الان در آستانه نزدیک شدن به چهل سالگی تجربیات و توانمدی های زیادی برای مدیریت این امور دارم

یک بار همکارم بهم گفت ببین من با همه حرفات موافقم و با پوست و استخون درکشون میکنم اما میترسم اگه بیشتر از این مجذوب حرفات شم زندگی متاهلیمو از دست بدم!

من چند دقیقه ای مبهوت بودم

ولی وقتی سعی کردم احساس صادقانه اش رو درک کنم دستمو رو شونه اش گذاشتم و گفتم منو ببین 13 ساله ازدواج کردم دو تا بچه دارم عالیترین رابطه رو در بین اطرافیانی که میشناسی با همسرم دارم من و همسرم عاشق زندگی و بچه هامون و خونواده ای که تشکیل دادیم هستیم 

 ولی شک نکن اگه من این شناخت و توانایی رو از مدیریت این امور نداشتم هرگز نمیتونستم الان با تو از رضایت زندگی وروابطم بگم

اتفاقا قراره این موضوع در جهت رشد تو و زندگیت باشه نه هرگز در راستای تخریبش

که اگر خدای نکرده مشکلی هم برای زندگیت پیش بیاد به خاطر توانمند شدن تو نخواهد بود 

به همکارم گفتم اگه من در این مسیر رشد نکرده بودم

زندگیم جایی نابود میشد که مادر همسرم به خاطر خبر دختر دار شدنم(بچه اولم) زیر سرم رفت

زندگیم جایی نابود میشد که با عدم شناخت از حقوقم سالها با بغض و کینه روابط ناسالمی رو با همه از همسرم گرفته تا همه اطرافیانم میساختم و روزی این بغض میترکید که من هم توانایی توضیحش رو نداشتم و مقصر و دمدمی لقب میخوردم