سلام.
خبر رو که خوندم، دلم یه جورایی لرزید.
حال خوشی پیدا کردم.
از این که هنوز مهربونی و فداکاری تو دلای هموطنامون پیدا میشه.
اونم تو این قحطی محبت، میون این جماعت هزار رنگ و هزار نقش که خودخواهی و خودبینی، کم کم داره بیداد میکنه.
دم معلم نازنین گرم.
اجرش با خدا.
کاری که اون کرد، فقط کمک به دانش اموزش نبود.
انگاری به همه ی ما.... همه ی همه ی ماها.....یه تلنگر زده: که مهربونی و همدردی برترین عبادت خداست!
اگه حوصله داشتید، خبرشو تو اخرین پست وبم گذاشتم.
خوندید، دعاش کنید.
ممنون
شبتون قشنگ!
به وبلاگ منم سر بزنید:http://www.neiestan.ir/