سرگل جون سلام و ممنونم از تاپیکت
من یه مشکل دارم که خیلی عذابم میده. با اینکه چیزی کم و کسر ندارم که بابتش خجالت بکشم و شرمنده شم اما اعتماد به نفسم بی نهایت پایینه. شنیدم تن صدای پایین یکی از نشانه های اعتماد به نفس پایینه. حالا بگذریم از اینکه از بچگی همیشه این حس تو وجودمون به شدت سرکوب شده .و منشائش اونه. دیگه گذشته. اما من خیلی از اینکه نمیتونم مثل خیلیها محکم و با صدای رسا صحبت کنم و اعتماد به نفس ضعیف باضافه لرزش خفیف دست رو همیشه دارم ناراحتم... تا جاییکه تو یه جمع خیلی معمولی گاهی لرزش عضلات صورا به صورت غیر ارادی بهم دست میده! کسی نمیفهمه... اما خودم خیلی اذیت میشم و اگه بحث رو جمع نکنم همه میفهمن... به این مرحله که میرسم باید ساکت شم! انقدر آروم حرف میزنم که یه جمله هم که میگم طرف با یه حالتی میپرسه .. هاااااا؟؟؟؟؟؟ یعنی چرا صدات از ته چاه درمیاد! انقدر تن صدام پایینه و خودم حس بدی نسبت به خودم دارم. میدونی که چقدر به ابراز وجود و نشون دادن توناییهامون لطمه میزنه و همه ازت جلومیزنن. چون خودت رو ضعیف میبینی. ناراحتم و فکر میکنم تو تربیت بچه ام چقدر بده که من الگوی خوبی نیستم... چکار کنم؟
