بهتره بجای نادیده گرفتنش باهاش دوست باشی
بهش نگی بکن نکن
اون جاهای دیگه اخلاقش خوبه چون آدم حسابش میکنن
چون به نظرش اهمیت میدن و نادیده نمیگیرنش بهش امر و نهی نمیکنن
بهتره باهاش راه بیای این دوران هم میگذره
باهاش تفریح کن
حتما به سمت ورزش سوقش بده ک انرژیش تخلیه بشه و تو این مسیر تشویقش کن
باهاش حرف بزن و کاری کن راحت احساساتشو بیان کنه
بهش بگو ک از چه کارهای بدت میاد ک من و بابا انجام میدیم؟ بعد توام از کارهایی ک باعث ناراحتیتون میشه بگید بهش
در کل باید اینو قبول کنی ک بچه ات داره بزرگ میشه و قرار نیست تحت کنترل شما باشه یا طبق میل شما رفتار کنه
اما میتونی یجوری رفتار کنی ک به خودش اجازه گستاخی یا بی ادبی به شما رو نده، ک این هم فقط با احترام متقابل به دست میاد، یعنی توقع نداشته باش وقتی مدام داری سر بچه ات بخاطر هر موضوعی داد میزنی اونم ساکت باشه و بگه چشم اون هم متقابلا به تو پرخاش میکنه.
اگر الان نتونی مادر خوبی باشی برای بچه ات ده ساله دیگه ازتون فرار میکنه و میره