من خیلی وقته این اخلاقمو گذاشته بودم کنار داشتم کنار میومدم با این قضیه که چاره ای نیس منم خانوادم این مدلیه نمیشه تغییر داد
ولی خب آدم بعضی وقتا کم میاره
۱۸ سالمه بعد
باورتون میشه تاحالا با رفیقام بیرون نرفتم؟ یا مثلا تولدی دعوت کردن نذاشتن برم کلا نمیدونم چه حسیه بعد یا تنهایی بندرت و با محدودیت زیاد رفتم بیرون همین رفتاراشون باعث شده بشدت استرسی بشم حالم بد میشه وقتی جایی تنهام
یبار از مامانم پرسیدم چرا نمیزارین جایی برم گف بیرون پر گرگه فک نکنی نمیدونم توهم برا همون گرگا اینهمه اصرار میکنی🥲
اینکه این حرفو از مامان خودم بشنوم خیلی درد داشت مگه من چیکار کردم که این حرفا رو شنیدم
یا مثلا تاحالا آرایشی نکردم مثلا رفیقامو میبینم با ارایش چقد خوشگل میشن ولی من تاحالا خودمو با ارایش ندیدم نمیدونم چه شکلی میشم حتی بعضی وقتا بخاطر دل خودم تو خونه یه رژ لب میزنم مامانم انقد بد نگام میکنه که خجالت میکشم پاک میکنم🤦🏼♀️
سر همین مسائل کوچیک عقده دارم باعث شدن اعتماد بنفسمو از دست بدم
بعضی وقتا میگم بیخیال رو پیشرفتت تمرکز کن یروزی توهم تجربه میکنی از طرفی رفیقامو میبینم حسرت میخورم
واقعا کی تموم میشه این دوران منم دلخوشی میخواممم🥲💔