یه سوال دارم
چرا همه فکر می کنن مادر خوب اونیه که از خودش به خاطر بچه هاش بگذره
نخوره بده به بچه هاش بخورن
نپوشه بده به بچه هاش بپوشن
تفریح نکنه پولشو به بچه هاش بده اونا تفریح کنن
وقتشو کاااامل صرف همسرداری و بچه داری کنه
پلی بشه برای پیشرفت همسر و بچه هاش
اماااا
اگه این مادر بیاد و برای خودش وقت صرف کنه بچه ها و همسر ناراحت میشن
اگه برای خودش برنامه داشته باشه میشه همسر و مادر خودخواه
اگه بگه منم میخوام کلاس برم یه چیزی یاد بگیرم همسرش میگه عزیزم پول نداریم همه پولمون خرج بچه ها میشه
اگه بگه لباس میخوام همسرش میگه عزیزم ول کن دیگه بذار بچه ها لباس بخرن اونا بچه ن نمیفهمن تو که همسرمی همدم منی باید منو درک کنی و نخری...
چرا یه زن هرچی از خودگذشته تر و فداکارتر و بدبخت تر باشه بیشتر براش کففف میزنن.
ولی اگه یههه ذره این زن به فکر خودش و حال خوب خودش باشه همه میگن خودخواهه به فکر شوهرش نیس مادر خوبی نیس...
چرا یه زن و یه مادر باید از خواسته هاش بگذره تا بچه ها و شوهرش راضی باشن و پیشرفت کنن
این چه قانونیه بچه ها؟؟؟؟؟