مثلا میرم خونه ی مادرشوهرم ، بنده خدا آدم خوبی هم هست
بعد منم می‌خوام خوش اخلاق باشم ، یهو وسط حرفام میگم نه خودت رو بگیر ، مهربون نباش ، پررو نشن
یا مثلا می‌خوام با دختر خاله هام بگم بخندم ، میگم نه پررو نشن
یا می‌خوام با همکاران حرف بزنم میگم نه حرف نزن که کلاست حفظ بشه
میدونید کلا ذهنم مدام منفی بافی می‌کنه که مبادا جوری رفتار کنی سو استفاده کنند
شما هم اینجوری هستید ؟؟؟
چیکار کنم از این فکرا نکنم ؟؟؟
نیستم
هستم
اینجوریم متاسفانه و عمل هم میکنم😑
نه اینطوری نیستم
تکلیفم با اینکه کجا و با کی چطور رفتار کنم برام روشن هست ( چون شناخت کافی دارم )
شماهم از هر محیط و هر آدم شناخت داشته باشید
و با تکیه به شناخت خودتون که مثلاً چه مدل آدمی هست و چه رفتاری براش لازمه تکلیف خودتون رو در چطور رفتار کردن باهاشون مشخص کنید
طبیعت خود آدم که با رفتار آدم فرق داره
شما که نمیشه طبق طبیعت خودت رفتار کنی
مثلا من آرایش رو خیلی دوست دارم و این طبیعت من هست اما تو محیط کارم که رفتار من معیار شأن و شخصیت من هست باید هنجار ها رو توی رفتارم لحاظ کنم
و در مورد آدم ها باید شناخت خودمو توی رفتارم با آدم ها لحاظ کنم
