بچه ها زنذگیم یه شکلیع که همیشه ارامش میخاستم و تنها چیزی که ندارم همونه و هیچکسم حرفم رو درک نمیکنه و فکر میکنن لوسرو ناز نازوام
فقط بعضی دوستای نزدیکم حالمو میفهمن
اما با این وجود همیشه یع امیدی ته دلمه حس میکنم که قراره درست بشه و هیچ وقت دوست ندارم به خودکشی فکر کنم برخلاف خیلی ادمای دیگه