منم به شخصه با داشتن مشکلات خانوادکی ، از خدا میخوام قوی باشمو با کمترین مشکل غمباد نکنم
خب خیلی از زن ها بخاطر عدم امنیت جانی نمیتونن پروسه طلاق رو از خونه شوهر پیگیری کنن. خیلی از مرذا میزنن، محدود میکنن، ممکنه گوشی و مدارک زن رو بگیرن قایم کنن. جوری هم میزنن تو بدن علامت نمونه نشه شکایت کرد،
تو پروسه طلاق که بودین ،با شوهرت حرف میزدی ؟چطوری اشتی کردین ؟بچه ها سختشون نبود ؟منم دادخواست دادم ولی تو خونه خودمم ،ب شدت سختمه ،انگار همه دنیا اندازه یه قوطی کبریت شده برام ،طی روز نفس کم میارم احساس خفگی میکنم
نه زیاد در حد مسائل مربوط به خونه و بچه ها خیلی کم حرف میزدم ، آشتی نکردیم تصمیم گرفتیم بخاطر دخترم زندگی کنیم و نقاب شادی بزنیم کم کم طی سه سال همسرم به خودش اومد و نقاب شادی تبدیل به واقعی شد تا حدی البته من هنوز بعضی شب ها گریه میکنم ازون دوران و خودمو پیشش تخلیه میکنم با حرف ، نذاشتیم بچه زیاد بفهمه ولی بازم یاد یه چیزایی میفتم جیگرم کباب میشه مثلاً میگفت مامان با من و بابا بیا بیرون التماس میکرد و..... ، منم سختم بود تازه باردار هم بودم وقتی پروسه طلاق شروع شد و تا آخر ..... ولی بخاطر آرامش بچم و پدرم موندم خونه پدرم اصلا طاقت نداشت از نظر جسمی ممکن بود خطرناک شه
