غاده السمان به غسان کنفانی میگوید:
میدانم که مرا کم داری
اما دنبالم نمیگردی
دوستم داری ولی به من نمیگویی
و آنگونه که هستی، خواهی ماند..
سکوت تو مرا میکُشد
غسان کنفانی در جواب میگوید:
من اما لا اقل از یک چیز مطمئنم
و آن ارزش تو نزد من است
سراپای وجودم با حرص و ولع
به سمت تو خیز برمیدارد
اما ظاهرم ثابت است...