خواهش میکنم بهم تیکه نندازید واقعا اگر میتونستم و راهی داشت خودمم اینجوری نبودم
بعضیا منو میشناسن میدونن که قبلا نامزد داشتم چند سالی هستش ک ما از هم جدا شدیم اون بهم خیانت کرد... کل زندگی من باخته شد و هنوز ک هنوزه من نتونستم آدم قبلی بشم!
ی مدتیه حدود یکی دو هفته اگر اشتباه نکنم
یکی از مورد اعتماد ترین انسان های زندگیم بعد از ۵ سال رفاقت بهم پیشنهاد داد و من گفتم و این شرایطم گفت باهم درستش میکنیم و خلاصه که هیچ مخفی کاری نیست و خودصم میدونه الان ایراد من اینه ک هی یاد نامزدم میوفتم
گریم میگیره اصلا حال بدیه😔
یا یهو میرم تو فکر...
دلم نمیخواد این ادمو از دست بدم واقعااااا خیلی پسر خوبیه خیلی زیااد
بهم بگید چیکار کنم؟ تا چقدر طبیعیه این حس
