خاهررررررشووووور😯😯

پس اگه اينجوره بيخود حرص نخور فقط اينو حاليش كن كه اولويت شمايي چون زنشي مثلا شما با تاكسي نري اينور اونور بعد خواهرشو بره برسونه

بعضى از خانواده ها خيلى رو حمايت پسرشون حساب مى كنند. چند تا نمونه مى گم عصبانيتت كمتر بشه.

شوهر خواهرم بعد از ازدواجشون ماشين دسته گل صد ميليونيش رو مى داد به خواهرش كه با دوستاش بره گردش، در حالى كه خواهرم با وسايل عمومى رفت و آمد مى كرد. از هر نظر هم به خانواده دامادمون سره، ولى نمى تونست هرروز دعوا كنه. بعد از اينكه خواهرشوهرش يك بار تصادف كرد، قضيه ماشين بازى از طرف خود شوهرخواهرم تموم شد.

شوهرم هر هفته يك روزش رو به پدر و مادرش اختصاص مى ده و كارهاشون رو انجام مى ده، اين قدرى كه اونها از ماشين ما استفاده كردند، من نكردم، ولى با اين مساله مشكلى ندارم، چون ...

يك سال و نيم پيش بنا به شرايطى كه هميشه برامون پيش مياد، مدتى خونه و وسيله نداشتيم و تا خونه خودمون آماده بشه حدود شش ماه خونه برادرشوهرم زندگى كرديم و از ماشينش هم استفاده كرديم، كه البته اون موقع ايران نبودند.

به نظرم اولا از هر دست بدى، از اون يكى مى گيرى. دوما خود همسرت بعد از مدتى جلوى زياده خواهيشون مى ايسته. سوما اگر خيلى گير بدى، باعث مى شى دربرابرت جبهه گيرى كنه. مى تونم شرايطت رو درك كنم، ولى خيلى حرفها باد هواست و بهترين راهكار، نشنيده گرفتنشونه. درعين حال، خودت و همسرت هم دربرابر خانواده هاتون وظايفى داريد و گاهى كوتاه اومدن هم به نفع اعصاب خودته.

مباركتون باشه، فكرت رو خيلى درگيرش نكن. اولين خونه رو كه خريديم اصلا جاى پارك ماشين نداشت. شوهرم گفت اگر ماشين بخريم مى برم خونه پدرم. تا جامون رو عوض نكرديم نگذاشتم ماشين بخره. البته الان هم نوشتم كه پنج شنبه ها كه تعطيله كلا با ماشين در خدمت پدر و مادرشه. اگر ماشين دست همسرت باشه و كمكشون كنه، بهتر از اينه كه بهشون بده. بعد از مدتى هم خود همسرت خسته مى شه و براشون محدوديت مى گذاره. از طرفى بالاخره پسرشونه و هر مادرى از بچه اش يه توقعى داره. به خصوص از پسرها بيشتر متوقعند، و واقعيت اينه كه درنهايت دخترها شوهر رو به طرف خانواده خودشون مى كشند.