دلم نیومد نظرمو راجب این موضوع قشنگ ننویسم...
من راجب عشقای بچگی و نوجوونی همیشه تحقیق کردم...مخصوصا توی سایت های خارجی...
من نظرم طبق چیزایی که خوندم و برخلاف حرف های کوچه بازاریه میگم...
عشق نوجوونی یکی از پاک ترین و واقعی ترین عشق هاست...
چون عشقیه که معمولا هیچ وقت فراموش نمیشه...
عشقیه که زمانی اتفاق افتاده که هنوز کاملا بالغ نشدین و توی اوج سادگی و بدون هییچ منافع و هدف های کاملا معنوی هست...
ولیییی تنهااا مشکل این سن عدم وجود بلوغ فکری و عاطفیه...
معمولا از این عشق ها سخت به سرانجام میرسه...هیییچ وقت نمیشه گفت سرانجامی نداره چون نسل های قبل ما همیشه به سرانجام رسوندنش ولی بخاطر تغییرات فرهنگی جامعه همه چیز عوض شد...
مشکل عشق نوجوونی اینه که عشق برای افراد بزرگسال همینجوری درک و مسئولیت هاش سخته...وای به حال شماها...
پیشنهادم اینه که سعی کنید روابطتونو با خط های قرمز و شیوه های درست با گذشت زمان بسنجین....اگر عشق و علاقتون خوب باشه میتونه به سرانجام برسه...هیچ چیز نشد نداره...عشق های زیادی از سنین شما بودن به سرانجام رسیدن ولی بخاطر شرایط و کمبود بلوغ فکری خیلی سخته....
برخلاف بقیه...عشق و احساسات کلا از هورمون ها سرچشمه میگیره ولی دلیل عدم موفقیت خیلی عشق ها همین مسئولیت ها و بلوغ فکری و نگرش هاست...
آرزو موفقیت و عشق و صمیمیت و بهترین هارو براتون آرزو دارم