همش گیر میده هی میگه این کار نکن زشته اون کار بکن هی میگه دستمالتو درست کن گیر پشت گیر اعصابم خورد میشه پیش خودم میگم من مرض دارم ک با این میام بیرون،بخاطر این اخلاقاش هیچوقت بهم خوش نمیگذره وقتی باهاشم همش وقتی یه زن و شوهر میبینم ک چقد باهم خوبن کنار هم نشستن میگم کاش منم جای اونا بودم..تا حالا منو یه رستوران نبرده یه سفره خونه رفتن به دلم مونده با بچهام برم یا چمیدونم یه کافه دو نفره بریم اصلا جوونی نکردم همش یه دلم میگه خودم تنها برم این جور جاها ولی عذاب وجدانم نمیزارتم چیکارکنم😔
دستمال چیه ؟
منظورت روسریه
خب چرا بهش نمیگی دلت چیا میخاد؟؟؟
بریزی تو خودت که چیزی درست نمیشه اونم از دلت خبر ندارم بشین باهاش قشنگ حرف بزن توضیح بده چی دوست داری چی نداری شاید اونم دلیلی داره برای خودش
منم قبلا همینطور بودم یعنی هر وقت میرفتیم بیرون با گریه برمیگشتم خونه.دیگه الان طبیعی شده برام یا باهاش نمیرم بیرون یا اصانیه گوشم در میشه یکی دروازه
چرا خودت تنها با بچه هات نمیری برو کافه رستوران دوست من دو تا بچه داره خودش با اون دو تا همه جا میره تفریح
بهش بگو همینارو
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
5 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
6 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
