خدایااا ای قدرتمند ترین پشت و پناهم من امید من این روزا بدترین روزای زندگیم دارن سپری میشن حجمه ای از سردرگمی و افکار منفی دارن دیوونم می کنن من چطور پاشم چطور ادامه بدم چطور به مرگ فکر نکنم وقتی احساس می کنم رها شده ام اون قدری خستم که تو این سن و سال دلم برای فردای خودم میسوزه برای آیندم برای لبخند بعدم برای سرنوشتم نزار از پا بیفتم نزار حسرت و عقده در دلم پینه ببنده تو پناهم باش نگهبان وجودم عشق حقیقیم
اینا رو صرفا بخاطر این نوشتم تا باقی بمونن تاپیک های من صرفا بر گرده از احساساتمن اغلب ادبی و بسیار رسمی ان اما حالا دیگه نمی دونم چیکار کنم هر بار که خواستم دست به قلم بشم میل و اشتیاقم چنان سرکوب و خواموش بود که پشیمان شدم امیدوارم روزی دوباره اینا رو بخونم و یادآور بشم که از چه شرایطی عبور کردم ازتون می خوام با دلای پاکتون برام دعا کنید :))))))))))))
