شما اگه جای من بودین چیکار میکنین؟(تعرض)

بچگیام اتفاق های بد برام افتاده 

چند بار تعرض شده بهم  

فکر کنین ۷/۶ سالگیم ب خودکشی فکر میکردم و یه بار چاقو گرفتم زیر گلوم 

خانواده چاقو رو ازم گرفتن 

دوبار تکرار کردم آخر نشد خودمو بکشم 

فکر کنم خدا میخاد زنده بمونم :(

بعد من از سن ۱۳ سالگیم تا ۱۸ خیلی متدین با ایمان بودم کارهای واجباتو انجام میدادم و کارهای مستحب نماز و ادعیه و ذکر و صدقه و.. من با اینکه سختی زیاد داشتم تو زندگیم چون تو خانواده متعصبی بودنم مردسالار و زن ستیزن و خیلی محدودم میکردن امیدوار بودم :)

ب خاطر اینکه مامانم پشت سرهم بچه میزایید خیلی عصبی بود خیلی کتکم میزدن  و میخان تو خونه حبسم کنه

ب باسن دس بزنن و خیلی حساس ؟خانواده اگه بفهمن منو میکشتن

الان یکی از کاربرا گف خیلی حساسی:)

خودمو تصور میکردم ۱۸ سالم بشه دانشگاه میرم و لحظه های خوبی تجربه کنم من تنها غایتم از زندگیم درس خواندن و تحصیل کردن

بود ..خانواده حمایت نکردن ازم پشت کنکور بودم خونمون شلوغ بود همش دعوا الکی و بحث منم فکر کنین ساعت ۵ بیدار میشدم نمازمو میخوندم بعد میرم واسه درس

 اون لحظه بابام میاد میگه واسه چی بیداری برو بخواب یا مامانم میگه تو کی ازدواج میکنی پس 

هر روز اینو ب من میگفتن 

نمی‌تونستم هم کتابخونه برم چون منطقه خودمون نداشته و ماشین هم نداریم برم کتابخونه مرکز شهر 

از خدا خواستم خانواده مو هدایت کنه بزارن درس بخونم تمرکزم فقط رو درس باشه 

ولی..هیچی بیشتر اذیت شدم خلاصه کنکور دادم دانشگاه شهر خودم قبول نشدم 

شهر دور فقط و اونم نمیتونم برم خیلی محدود بودم و پول میخاد

بچه بودم فکر کن پدر بزرگم ب باسنم دس میزد 

دوباره کنکور دادم این بار افسردگی گرفتم بدتر حالم بد بود شرایطم اصن مناسب کنکور نداشتم خانواده علاوه بر حمایت نمی‌کردن 

تحت فشار هم بودم نمیزارن در اتاقم هم ببندم درس بخونم یا بابام گیر میداد کولر خاموش کن فکر کنین تو گرم ترین نقطه جنوبیم و فقط پنکه روشن میکردم درس میخوندم حال روحیم داغون بود از خدا حمایت خاستم

دانشگاه شهر خودم قبول نشدم رتبم هم بدتر شد 

افسردگی شدیدی گرفتم فکر کنین ۵ ماه خونه نشین بودم و هیچ جایی نرفتم 

خانواده هم حمایت نکردن حتی پیام نور برم