سلام من شاغلم ۲۶سالمه یه بچه ۹ماهه هم دارم،اینجا غریبم با انتخاب خودم با غریبه ازدواج کردم خودش خوبه مرد زندگیه اما از دست مادرش خیلییییییی کشیدم خیلی اذیتم کرده خیلی ها
شوهرمو دوس دارم اما وقتی میبینم جلوی مادرشو نمیگیره ازش دلسرد میشم
جای من بودین چیکار میکردین؟میموندین مادرشم تحمل میکردین یا جدا میشدین؟
کاش از شهر مادرش برید
آره بخاطر بچم
بیرون همه چی گل و بلبل نیست الان اگه یه مشکل داشته باشی بعد طلاق چندبرابر میشه
بمون زندگیتو بساز
قلق مادرش رو به دست بیار
باهاش معربون باش
چرا واقعا جدا شی زندگیتو جمع کن هر چند آدم عصبی باشه هر فکری تو سرش میاد خدایی فکر کن بخوای دلیل طلاق رو به بچت بگی چی میگی من و بابات خیلی خوب بودیم به خاطر مادربزرگ جدا شدیم ! اونم میگه مرسی به خاطر همچین چیزی منو بچه طلاق کردی
پسرش زیر بار نمیره،پول پرستار هم نداریم
امشب مهمون داشتم اولین بار بود تو این ۳ سال داییم اینا اومده بودن بچه هاش شلوغن می‌دویدن اینور اونور از پایین زنگ زد که چخبره سروصدا میکنید شوهرم هم گفت مهمون داریم پاشد اومد بالا
موند با ما شام خورد آخرشم موقع خواب رفت
ماهم همه دور و بر ۳۰سال،مادرشوهرم نزدیک ۷۰
حس خوبی نداشتم به بودنش
تحملش کن ۷۰ سالشه دیگه.
خداروشکر شوهرت آدم خوبیه طلاق نگیر ازش.
