14سالگی به اجبار خانواده ازدواج کردم الان که 24سالمه دوتا پسر 7 و 4 ساله دارم از همسرم متنفر شدم من سنم کم بود هر بلایی دلش خواست سرم آورد بارها خیانت کرد زیر بار نرفت بهم گفت دیوانه شدی از زمانی که ازدواج کردم یه روز خوش تو زندگیش ندیدم از هر بدی که فکر کنید تو وجودش هست که بخوام دونه دونه بگم یه کتاب میشه هر چی فکر میکنم تو این ده سال یه خاطره خوب با هم نداشتیم جز جنگ دعوا گریه با این حال ادعا میکنه که دوسم داره و با طلاق مخالفه هر چی سعی میکنم نمیتونم کارهای گذشته رو فراموش کنم و باهاش خوب باشم الان دیگه برام غیر قابل تحمل شده همه چیز قبلاً اوضاع مالیش بهتر بود الان کلی بدهی و بدبختی داره دیگه به کثافت کاری های دیگه نمی‌رسه اما میدونم اوضاعش ردیف بشه بازم همونه انگاری گیر کردم بخاطر بچها نه میتونم بمونم نه میتونم برم آنقدر فکر میکنم به نتیجه نمی سم میرم روان پزشک کلی دارو میخورم اما نمیتونم بیخیال باشم
خیانتو هیچ انسانی در هیچ شرایطی حق ندارع پس توجیه نکن
خیانت نکن
ولی با خانوادت صحبت کن و اگ نمیخای جداشو
هیچ کس نمیتونه در مقابل هر ظلمی، خیانت رو بهت پیشنهاد کنه
اگه خیانت خوبه چرا از همسرت ایراد میگیری؟ اگه بده، چرا میخوای انجام بدی؟
خیانت کار هم شأن خیانت کاره
لعنت به خانواده هایی که با اجبار باعث ازدواج بچشون میشن💔
خیانت هیچ توجیهی نداره
فقط میدونم حقت چنین زندگی ای نیست
خیانتم بکنی باز باید برگردی توی همین خونه و تحملش کنی بهترین راه جدایی از این ادمه
ببین یه چیز میگم و ادامه نمیدم نه شما منو میشناسی نه من شما رو
ولی خیانت کنی، دلت خنک میشه جیگرت حال میاد اونم خیلی، ولی امان از بعدش همش موقتی یه انقد از دستات از پوستت از مغزت از لحظه هایی که گذروندی بدت میاد که حد نداره
خیانت که اصلا. میخوای مثل شوهرت بشی؟؟ اگه خیانت کنی تو هم با شوهرت یکی هستی.
چرا تا حالا موندی پس؟؟ زندگیت در شرایطی نیست که بشه راحت گفت طلاق بگیر گرچه من نمی تونم به کسی چینین سفارشی کنم چون طلاق بدترین حلال خداست.
با شوهرت دوتایی برید پیش مشاور جلسات رو مداوم برید تا شوهرت بفهمه اشتباه کرده و مشکل داره و سعی کنه خودش رو اصلاح کنه. اگر رفتی پیش مشاور از مشاور بخواه از سمت خودش لب شوهرت توصیه کنه مهر و محبت و توجه بیشتری نسبت به تو داشته باشه. تو هم سعی کن دلت رو نسبت بهش نرم کنی. روی خوبیاش بیشتر تمرکز کنی. دهن به دهنش نذاری.
گاهی وقتا میگم کاش منم مثل خودش بودم انتقامم میگرفتم آنقدر از درون عذاب نمیکشیدم اما نمیتونم میگم منم مثل اون باشم دیگه بچها چی میشن این وسط
خیانت کنی،شوهرت بفهمه ،زندگیت رو سیاه میکنه.
اگه طلاقت هم بده،بی ابروت میکنه.
این شد راه حل برا نجات از این زندگی؟
یا جداشو وبرو تو دل سختی‌ها
یا بمون وبا بچه ها خوش باش.کنارش هم به پیشرفت خودت فکر کن
به قول شما طلاق بگیری باید بری تو دل سختی‌ها برای منی که پشتوانه هم ندارم دیگه بدتر اونجوری بچها هم عذاب میکشن بمونم حداقل خودم تنها می‌سوزم اما چجوری نادیده بگیرم تازه من نادیده میگیرم اونه که کلی هم حرف بار من میکنه
اگه نمیتونی سازش کنی طلاق بگیر
خیانت در وهله اول ضربه به خودت و بچه هاست
طلاق گزینه خوبی نیست ولی راه نجات بهتری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
