بچه ها خیلی ناراحتم هشت سال مستقل و دور از خونواده شوهرم زندگی می کردم همیشه هم احترامم سر جاش بود اما ا ز وقتی بچم به دنیا اومد با اینکه خونه خریدیم به جای رفتن به خونه جدیدمون بخاطر بدقولی مستاجر و بدجنسی صاحبخونه مون نتونستیم بریم یهو صاف اومدیم خونه مادرشوهرم اینا و طبقه بالا ساکن شدیم اولش موقت بعدشم که مستاجرمون رفت دوباره اجاره دادیم انگار شوهرم خوشش اومد که اجاره بگیره و اجاره هم نده اون اوایل ما همش شام و ناهار میرفتیم پایین مامانم هشدار داد که تنبلی رو بزار کنار خودت کاراتو بکن منم زود خودمو جمع کردم و ناهار و شام خونه خودم بودم اما همش پدر شوهرم ناراحت میشد و میگفت چرا نمیاین؟ چرا بچه رو نمیاری؟ چرا ناهار میرین بالا؟ فقط میخواد ما برای خواب بریم خونه خودمون خیلی ما رو دوست داره خداییش و منم همینطور اما حالا مشکل اصلی اینجاست ضمنا تا حالا چند بار پشت سر هم از این اتفاق ها افتاده مثلا من دیروز تا ظهر صبر کردم مادر شوهرم بهم زنگ بزنه که ناهار درست می کنم شما درست نکن منم سر ظهر رفتم یه سر پایین دیدم داره برنج صاف می کنه یکم نشستم بعدش به بچم گفتم مامان بریم بالا برنجمون رو حاضر کنیم مادرشوهرم هم فهمید اما لام تا کام حرف نزد که ناهار براتون درست کردم ظهر که شوهرم اومد یهو منو صدا کرد که بیا پایین ناهار منو میگی؟ گفتم ناهار درست کردم شوهرمم گفت مامان درست کرده بیا میزاریم شب میخوریم بعدش که رفتم پایین مثل همیشه گفت من که گفتم ناهار درست نکن من درست می کنم من نمی فهمم چه چیزی تو سرشه تا حالا چندین بار اتفاق افتاده این موضوع به نظرتون اتفاقیه یا میخواد بهم و شوهر خنگم بفهمونه که من آشپزتون نیستم چون اگه بخواد مستقیم بگه پدر شوهرم ناراحت میشه
کاش راحت هر کی هر چی دوست داره درست کنه برای خودش
آره دیگه سختش میشه نهار شام براتون بزاره. به همسرت بگو مامانت زخمتش میشه.دیگه سنش یه جوری شده که نباید برای همه اشپزی کنه.باهاش صحبت بگو بیشتر مراقب خودش باشه.خودتم برای سر زندت و رفتنت ساعت بزار.حتما هم اطلاع بده که نهار نمیمونی شام میمونی یا هرچی
دیگه سنی ازش گذشته ، شاید حوصله ی مهمون داری نداره و یه جوری میخواد به اندازه برید و بیاید اما نمیتونه تو روی پسرش بگه یه جوری همسرت رو توجیه کن
مثلا چند شب پیش به بچم می گفت فردا غذای خوشمزه میخوری عزیزم انگار من بدمزه درست می کنم بچمو همش فک می کنه گشنگی میدم
بهتره به شوهرت بگی که اونام زندگی دارن. شمام زندگی دارین.
هشدار مامانت واقعا بجا بوده بهتره بدون اینکه اصلا به رفتار مادرشوهرت توجه کنی مثل هشت سال قبل کارهای خونت را خودت انجام بدی به شوهرت هم بفهمون که باید سر زندگی خودتون بابشین مثل قبل دیگه قبل از اینکه مشکل بزرگتری رخ بده برین خونه خودتون
ناهارتو ببر اونجا با ناهار اونا با هم بخورید
من بودم قبول نمیکردم.یعنی چی اصلا منتظر نمون خودت غذا درست کن مستقل باشی که بهتره
ببخشید رک مى گم به نظرم از لطف مادر همسرتون کمى پر توقع شدین
شاید نشنیده به بچت چی گفتی،بالاخره سنی ازش گذشته،
البته اگه شام نهار اونجایی کمکش هم باید بکنی
بعضی وقتام شما موقع ناهار بگو فردا ناهار با من . البته اگه با وجود بچه میتونی . اینجوری مادر شوهرت اگه همچین حسی هم داره حسش عوض میشه. بعدشم به شوهرت گاهی وقتا با نرمی صحبت کن و بگو عزیزم ما نیومدیم اینجا زندگی‌کنیم که همش مزاحم مامان بابات باشیم . واسه عصرانه مثلا میریم خونشون .
مهسا 
وای چه مهربونن چشام پر از اشک شد. کاشکی یکی اینجوری بامن رفتار میکرد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
11 ثانیه پیش
11 ثانیه پیش
12 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
