قبل از اقدام، خوب فکر کنید!
اگر می‌خواهید کودکی را به فرزندخواندگی قبول کنید باید پیش از هر اقدامی به این نکته فکر کنید که قرار است از این به بعد، زندگی خود را با یک انسان دیگر شریک شوید؛ کاری که پدر و مادر واقعی بعد از فرزنددار شدن انجام می‌دهند. با قبول این مسئولیت، باید تمام عواقب و جوانب آن را نیز بپذیرید. بدون فکر و قبول جوانب کار، هیچ‌گاه نمی‌توانید مسئولیت خود را درست انجام دهید و از همه مهم‌تر، کاری را که طبیعتا باید از آن لذت ببرید، برای خود تلخ و سنگین خواهید کرد.شما ناچارید به خاطر فرزندخوانده‌تان، شکل زندگی خود را تغییر دهید. به این فکر کنید که اگر خداوند به شما فرزند می‌داد، باز هم مجبور بودید به خاطر او زندگی خود را تغییر دهید. پس آن را تلخ نبینید!
به هزینه‌های نگهداری از کودک حتما فکر کنید و برآوردی از آینده داشته باشد؛ چرا که قرار است سال‌های سال، مسئولیت مالی انسانی جدید را به عهده بگیرید؛ کسی که حتا در مواقع بی‌پولی هم با شما خواهد بود.
فرزندداری، انرژی روانی و جسمی زیادی می‌خواهد. پدر و مادر حتا در مواقعی که آرامش درونی ندارند، لازم است به فرزند خود آرامش دهند؛ کاری که ظرفیت روانی بالایی می‌خواهد. قبل از اینکه فرزندخوانده بیاورید، ظرفیت روانی خود را بسنجید!
اینکه شما و همسرتان فرزندخوانده را با تمام وجود به عنوان فرزند پذیرفته‌اید، دلیل نمی‌شود که اطرافیان شما هم همینطور باشند. پس لازم است خود را برای هر نوع واکنش احتمالی آماده کنید؛ حتا ممکن است از جانب پدر و مادر و نزدیکان خود سرزنش شوید. یک روان‌شناس را که در موضوع فرزندخواندگی خبره است، به عنوان مشاور در کنار خود داشته باشید تا در موقعیت‌های پیچیده با شما هم‌فکری کند و بهترین راه را به شما پیشنهاد دهد.
ترحم کردن ممنوع!
خیلی از زوج‌ها که فرزندخوانده قبول می‌کنند، با این دیدگاه که کودک یتیمی را به خانه آورده‌اند، مدام به او ترحم می‌کنند. اینکه به صورت افراطی، تمام خواسته‌های معقول و نامعقول فرزندخوانده را برآورده کنید، نه تنها خوش‌رفتاری به حساب نمی‌آید، بلکه خیانت بزرگی به او خواهد بود. رفتار ترحم‌آمیز، کودک را وابسته و ضعیف بار می‌آورد و او را تبدیل به کسی می‌کند که در آینده آمادگی رویارویی با مسائل ساده زندگی را هم نخواهد داشت.اگر تا به حال با فرزندخوانده خود چنین رفتاری داشتید، بهتر است تحت نظر روان‌شناس، تفکر و رفتار خود را به مرور زمان تغییر دهید تا از آسیب بیشتر به شخصیت او جلوگیری کنید.
تربیت، مهم‌تر از ژنتیک است
خیلی از زوج‌ها، هرچقدر هم به ظاهر برای فرزندخواندگی مشتاق باشند، باز هم ته دلشان او را از خودشان نمی‌دانند و کوچک‌ترین رفتار غلط و ناخوشایند را به ژنتیک و ارث او ربط می‌دهند. قبل از اقدام به پذیرش فرزندخوانده، اول به این موضوع فکر کنید که شما آفریده بی عیب و نقص خدا نیستید و مثل همه انسان‌ها، رفتارهای اشتباه دارید. ممکن است رفتار ناخوشایند فرزندخوانده‌تان، به خاطر رفتار نادرست شما یا اطرافیانتان باشد.مدام این موضوع را در نظر بگیرید که اثر تربیت و محیط، می‌تواند بر ژنتیک و ارث غلبه کند. چه بسیارند خواهر و برادرهای خونی‌ای که با وجود ژن مشترک، به خاطر محیط متفاوتی که در آن رشد کرده‌اند، ویژگی‌های کاملا متفاوتی دارند. با خودتان روراست باشید! اگر نمی‌توانید این باور را کنار بگذارید، لطفا برای پذیرش فرزندخوانده اقدام نکنید.
نمی‌خواهم حقیقت را بداند
یکی از باورهای مخرب که آینده فرزندخوانده را به خطر می‌اندازد، این است که بیشتر خانواده‌ها دوست دارند حقیقت را از او پنهان کنند. خیلی از زوج‌هایی که کودکی را فرزندخوانده خود می‌کنند، می‌خواهند خود را والدین حقیقی او نشان دهند؛ کاری که عملا امکان‌پذیر نیست.این موضوع را بپذیرید که هر چقدر هم تلاش کنید فرزندخوانده را از حقیقت زندگی‌اش دور نگه دارید، باز هم ممکن است در بین اطرافیان کسی پیدا شود که روزی بدون هماهنگی شما این راز را برملا کند؛ کاری که مسلما آسیب‌های غیرقابل جبرانی به شخصیت او خواهد زد. پس بهتر است قبل از اینکه اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد خودتان، تحت نظر روان‌شناسی خبره، در زمان مناسب حقیقت را به فرزندخوانده خود بگویید. مطمئن باشید اگر درست عمل کنید، فرزندخوانده شما را به خانواده اصلی خود ترجیح خواهد داد. پس به خاطر ترس از دست دادن، او را از هویت اصلی‌اش دور نکنید.
