مسئولیت مادرانه
مسئولیت مادری، یکی از مهم‌ترین وظایفی است که مادر باید در خانواده به عهده بگیره. وظایف و مسئولیت‌های مادری فقط به پختن و شستن و نگهداری از فرزندان خلاصه نمی‌شه. مسئولیت‌های مادری، بالاتر از این مسائل هستند. فقط نباید به هوای رفاقت با فرزند، حس و نقش مادری، فراموش بشه.
مهم‌ترین نقش و مسئولیت مادری در خانواده
مسئولیت مادری، یکی از مهم‌ترین نقش‌هایی است که یک زن یا مادر در طول زندگی خود می‌تونه به عهده بگیره. نقش مادر در زندگی بچه‌ها، امری انکار ناپذیره و مادر باید نقش مادری خودشو، به موقع ایفا کنه. متاسفانه برخی از مادران به خاطر اینکه با فرزند خود رفیق و دوست باشند، نقش مادری و وظایف خود را فراموش می‌کنند. این کار می‌تونه ضربات جبران ناپذیری به روحیه فرزندان وارد کنه.
تصور کنید که یک کودک در سنین حساس خود، به جای ناز و نوازش مادری، با یک مادری مواجه بشه که حس مادری نداشته باشه اما در مقابل، مثل یک دوست و رفیق واقعی با او رفتار کنه. شاید ابتدای امر، بچه از این رفتارها استقبال کنه و خوشش بیاد، اما به مرور، تشنه محبت مادری میشه. این کار می‌تونه ضربات شدید روحی و عاطفی به اون وارد کنه.
مسئولیت مادری، مسئولیتی سنگین بوده و هر مادری نمی‌تونه به طور صد درصد از عهده اون بر بیاد. اما باید تمام تلاش خودشو به کار بگیره تا از عهده ایفای نقش خودش، بر بیاد.
مسئولیت مادری در این دوره، تفاوت بسیار زیادی با گذشته پیدا کرده. به خاطر اینکه نقش زنها در جامعه امروزی، پر رنگ‌تر شده و زنان در اجتماع، پا به پای مردان در حال تلاش و کوشش هستند. طبیعیه که در چنین شرایطی، مادران شاغل، چند ساعتی، به دور از فرزندان خود باشند. در نتیجه به هنگام بازگشت به خونه، به دلیل خستگی و مشغله، نمی‌تونن وظایف مادری خودشونو به طور کامل به انجام برسونن. به همین دلیل، گاهی، راه جبران این قضیه را، به اشتباه طی می‌کنند و در صدد این هستند که برای نزدیک شدن به فرزندشون، با اون رفاقت کنند. البته رفاقت با فرزندان، به خودی خود، کار بدی نیست اما نباید منجر به فراموشی مسئولیت مادری بشه.
مسئولیت مادری مهمه یا رفاقت با فرزندان؟
مسئولیت مادری، جایگاه بسیار ویژه در بنیان خانواده داره و ایفای این نقش توسط مادر، آینده فرزندان را تحت تاثیر خود قرار می‌ده. از طرفی، رفاقت و دوستی با کودک می‌تونه از استرس‌ها و ناملایمتی‌های روزمره اون بچه، کم کنه. چیزی که در این بین باید مد نظر قرار بگیره، اولویت بندی این دو مورد هست. قرار نیست یک مادر، با ایفای نقش مادری خود، رفاقت با فرزند خودشو فراموش کنه. اولویت با مسئولیت مادری است اما رفاقت با فرزند هم، باید در برنامه‌های یک مادر وظیفه شناس، قرار گرفته باشه.
گاهی، مادران شاغل برای انجام مسئولیت مادری و نزدیک شدن به فرزندشون، اقدام به ارتباط رفاقت یا دوستی با فرزند می‌کنند. اما در همین حین، نقش مادری خودشونو، فراموش می‌کنند. در واقع کودک، به جای مواجه شدن با یک مادر واقعی و درک حس مادری، با یک دوست و همبازی مواجه میشه. این امر می‌تونه آسیب‌های بسیار زیادی به او و آینده او بزنه.
پس می‌تونیم به این نتیجه برسیم که مسئولیت مادری از اهمیت بیشتری برخوردار هست. رفاقت با کودک را می‌توان در اولویت بعدی قرار داد. در واقع تمام تلاش کارشناسان، روانشناسان و مشاوران اینه که به مادران گوشزد کنند: لطفا مادر باشید، نه رفیق!
چقدر به عنوان مادر، باید برای کودکان وقت گذاشت؟
مسئولیت مادری و انجام به موقع این وظیفه، نیازمند زمان هست. تصور کنید یک مادر از صبح زود تا 5 عصر در یک اداره مشغول باشه و فرزندش، بیشتر از نیمی از روزو تنها یا بدون مادر، سپری کنه. مطمئنا فرزند این مادر، از نعمت احساس مادری محروم میشه. شاید مادر، بقیه روز را در تلاش باشه که جبران کنه اما، میزان موفقیتش، زیاد نیست.
به دوش کشیدن مسئولیت مادری، کار ساده‌ای نیست. باید برای به انجام رسوندن این مسئولیت مهم، وقت کافی در اختیار مادر باشه. همان طور که نقش زن در جامعه باید پر رنگ‌تر از گذشته باشه، به همان میزان نیز باید مسئولیت مادری حفظ بشه. در واقع، فراموشی این مسئولیت، بنیان خانواده را سست می‌کنه.
و در آخر باید این نکته مهم را متذکر شد که، قرار نیست با ایفای نقش مادری و انجام این مسئولیت بزرگ، رفاقت بین کودک و مادر، از بین بره. باید بین این دو، تعادل خاصی برقرار باشه اما تمرکز و محوریت، روی حفظ مسئولیت مادری باشه.
